حدود ۶۰ درصد از پاسخگویان معتقدند که «آینده ایران روشن و امیدوارکننده است.» کمترین میزان امیدواری نیز در زمینه امید به تغییر نهادی است. یکی ازمهم‌ترین ابعاد امید به تغییر در جوامع، امید به تغییر نهادی است. امید به تغییر نهادی به‌معنای انتظار جامعه برای اصلاحات ساختاری و بهبود کارکردهای اساسی درنهادهای حکومتی، اقتصادی واجتماعی است. این بعد ازامید به تغییر، نشان‌دهنده میزان باور مردم به توانایی دولت در ایجاد تحول پایدار در ساختارهای تصمیم‌گیری، نظام اداری، شفافیت و پاسخگویی نهادها و همچنین اصلاحات کلان اقتصادی است. متغیرهای مختلفی می‌تواند وضعیت امید به تغییر را در کشورهای مختلف نشان دهد. برخی متغیرها امید به تغییرات مشخصی را می‌سنجند وبرخی دیگر ازمتغیرها، امید به تغییررا به‌صورت کلی در‌نظر می‌گیرند. در میان متغیرهایی که امید به تغییر را به‌صورت کلی مورد سنجش قرار می‌دهد، سنجش امید به آینده و امید به عاملیت در تغییر از اهمیت بسزایی برخوردار است. با وجود نارضایتی از وضعیت اقتصادی و امید اندک به تغییرات نهادی در کشور، میزان امید کلی به آینده در جامعه ایران نسبتا بالاست. براساس آخرین پیمایش ملی شناخت که دربهمن ۱۴۰۳ اجرا شده، 60.2درصد از پاسخگویان معتقد بودند که «آینده ایران روشن و امیدوارکننده است.» همچنین 52.9درصد نیز معتقدند که می‌توانند در تغییر وضعیت کشور نقش مفیدی داشته باشند و امید به عاملیت خود در تغییر وضعیت امروز کشور دارند. این موضوع از آنجایی قابل اهمیت است که این رفتار جامعه ایرانی درست نقطه مقابل رویه رسانه‌های معاند در تلاش برای امیدکُشی در جامعه ایرانی است؛ رویه‌ای که بیش از یک دهه است سعی داردایران راسرزمینی بدون آینده متصورکند ومشکلات و نابسامانی‌های اقتصادی هم در این مدت همیشه دستمایه مهمی برای آنها بوده است. اما مردم ایران با توجه به نظرسنجی اخیر نشان داده‌اند همچنان پای اصلی پایداری و آبادانی این سرزمین‌ هستند. اما این آمارها سوی دیگری هم دارد و آن تبعات بی‌توجهی احتمالی به این رفتار است، چرا که اگر به خواسته‌های این مردم صبور توجهی نشود، میزان سرمایه اجتماعی و اعتماد به دولت به شکل معناداری ریزش خواهد داشت.