شهر بوی حزن و اندوه به خود گرفته واین دل مثل همیشه مهیای ماتمی بی‌تکرارمی‌شود.در کنارماتمکده حضرت دوست (سیدالشهدا)؛ قدری تعلل کردم و دستی بر آهن سردی که قرار است تکیه شود کشیدم و برای تبرک به ‌صورت زدم و بی‌اختیار به یاد مصائب آل‌ا... از ابتدا تا انتهای داستان کربلا دیدگانم را بارانی کردم.در این حین صدای سوزناکی در انتهای این تکیه در حال تکمیل‌شدن توجهم را به خود جلب کرد؛ مادری بود که فرشی را پهن می‌کرد و به پهنای صورت اشک می‌ریخت و پیش خود از زبان سفیر امام شهید زمزمه می‌کرد:
کوفه نیا حسین جان
کوفه نیا حسین جان 
در کوفه زینب آواره گردد
خونین ز کین گهواره گردد
تو گویی کسی را از دست داده که هم خیلی برایش عزیز است و هم زمان زیادی از آن مصیبت نگذشته است.
خدایا این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟!
خدایا این حسین کیست که بدون در نظر گرفتن بعد زمانی و مکانی سنگ صبور انسان‌ها شده است.
خدایا این حسین که مظهر مهربانی و سخاوت و نقطه‌عطف دوست‌داشتن است، به کدامین گناه این‌گونه توسط شقی‌ترین اشقیا می‌باید کشته شود و دل‌های آسمان و زمین و هر آنچه را در میان آنهاست، داغدار کند؟
خدایا این حسین کیست که به او لقب سیدالشهدا داده‌اند؟
خدایا این حسین کیست که ماه شهادتش منحصر به خود اوست، ولاغیر.
خدایا این حسین کیست که تربتش نوشداروی جان‌های خسته‌دل و رسته از خویش است.
خدایا این حسین کیست که ترسا و مسیحی را نیز چون عزیزش به حضور می‌پذیرد و تفاوتی قائل نیست.
خدایا این حسین کیست که با گذشت قرن‌ها هنوز خونش در رگ‌های هر انسان آزادی‌خواهی گرم، تازه، سرخ و خروشان می‌جوشد؟
خدایا این حسین کیست که هنوز کلاس درس آزادگی‌اش پررونق است و آزاداندیشان را به خود جلب می‌کند؟
خدایا این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟
این چه شمعی‌ست که جان‌ها همه پروانه اوست. 
خدایا این حسین همه جان و هستی ونیستی ماو همه مظلومان جهان است. این حسین کشتی نجات بشریت در دریای پرتلاطم طاغوتیان ستم‌پیشه است. الهی این حسین و گریه بر مصائب او را از ما نگیر. یا حسین!

مختار ایوبی - چاردیواری