این امری معقول شمرده می‌شود که در شرایط مختلف کاری، تحصیلی و عاطفی رنگ وروی متفاوتی ازخود نشان بدهیم؛ اما مسأله جایی به بن‌بست و اشتباه می‌رسد که روی غیرحقیقی‌مان را به جای اصل ‌آن، جا زده وشکلی دروغین ازخودمان به تصویر بکشیم.از گذشته‌ها گفته‌اند ماه هیچ‌وقت پشت ابر نخواهد ماند؛ بوی رابطه‌های فاسد گشته‌ای که برمبنای دورویی پابرجا مانده نیز روزی در‌خواهد ‌آمد و حقیقت افشا خواهد شد.در این بین شرمندگی به‌جا مانده، باعث می‌شودمکعب صورت‌شان تنها روی سیاه برایش به ارمغان بگذارد.چنین افرادی باید باعبرت‌آموزی ازتاریخ وعاقبت روسیاهی‌های گوناگون گذشتگان، وجهه سفیدرابرایش خویش برگزینند.همان‌گونه که سرنوشت کوفیان در دورویی همراهی یا دشمنی با مولای‌شان، چیزی جز شرمساری برایش به جا نگذاشت و خون ریخته‌شده را برگشتی در کار نیست حتی اگر آه حسرت دو‌رویان و خیانتکاران جگرسوز باشد.ماسک و نقابی که بر پایه‌ دروغ و کلک سوار شده باشد، بر اثر گذر زمان پوسیده شده و روزی شکسته خواهد شد، نگذاریم صورت حقیقی‌مان آن‌قدر کریه و سیاه باشد که حتی جای جبران و بازگشت نیز برای فردای‌مان باقی نگذارد.

مولانا چه زیبا سروده است:
کجا باشد دورویان را میان عاشقان جایی
که با صد رو طمع دارند ز روز عشق فردایی