حضانت فرزندان تا 7سالگی
ارتباط عاطفی و صمیمانه بسیار قوی که میان مادر با فرزندانش وجود دارد، بر هیچ شخصی پوشیده نیست؛ به نحوی که جدا کردن مادر از فرزندش به‌ویژه در سال‌های نخستین تولد، مادر را با مشکلات عاطفی و روانی فراوانی مواجه می‌سازد.
همچنین کودک در سال‌های ابتدایی حیات خود نیازهای فیزیولوژیک فراوانی در رابطه با مادر دارد و تغذیه وی نیز توسط مادر فراهم می‌شود.علاوه بر اینها، معمولا مردان ساعات زیادی را در طول روز به انجام امور خارج از منزل می‌پردازند، لذا مجموعه‌ای ازعوامل مذکور سبب شده است که قانون‌گذار در قانون مدنی حضانت فرزند را در سال‌های ابتدایی تولد او بر عهده مادر قرار بدهد.براساس ماده 1169 قانون مدنی، حضانت فرزندان دختر تا پایان هفت سالگی بر عهده مادر است و مادر حق دارد از دخترخود نگهداری کند. البته حضانت مادر تا پایان هفت سالگی دختر، سبب نمی‌شود که پدر از حق ملاقات با فرزند خود محروم بشود، بلکه ملاقات با فرزند نیز همچون حضانت، حق والدین است و نمی‌توان بدون دلیل، والدین را از این حق مهم و حیاتی محروم کرد.
نکته مهمی که در مورد حضانت فرزندان وجود دارد آن است که گاهی مادری که حضانت فرزند دختر تا هفت‌سالگی را بر عهده دارد، نمی‌خواهد یا نمی‌تواند از فرزند خود مراقبت کند. در چنین شرایطی، از آن جهت که پدر نیز حق و تکلیف حضانت فرزند را بر عهده دارد، می‌توان کودک را برای حضانت به وی سپرد.
همچنین گفتنی است که حضانت فرزند دختر درصورت ازدواج مجدد مادر، ازوی سلب خواهد شد و اگر پدر بخواهد، می‌تواند در صورت ازدواج مجدد مادر،حضانت فرزند دختر راحتی قبل از پایان هفت سالگی از وی بگیرد؛ مگر این‌که در صورت ازدواج مجدد مادر، باز هم وی صلاحیت بیشتری نسبت به پدر برای حضانت فرزند دختر داشته باشد. هرچند حق حضانت فرزند دختر تا پایان هفت سالگی با مادر است، اما این موضوع، در گذشته در رابطه با فرزندان پسر متفاوت بود. به این دلیل که در قانون مدنی سابق، حضانت فرزندان پسر صرفا تا پایان دو سالگی بر عهده مادر قرار گرفته بودوماده1169مقررمی‌داشت که برای نگهداری یا حضانت فرزندان، مادر تا دو سال از تاریخ ولادت فرزند اولویت دارد. پس از پایان این دو سال، حضانت به عهده پدر قرار خواهد گرفت؛ مگر در مورد فرزندان دختر که حضانت دختران تا پایان هفت‌سالگی‌شان با مادر خواهد بود. بنابراین، براساس قانون مدنی سابق، حضانت فرزند دختر تا پایان هفت سالگی بر عهده مادر بود و حضانت فرزند پسر تنها تا پایان دو سالگی با مادر بود . این حکم که سبب می‌شد فرزندان پسر در سال‌های اول زندگی خود از مادرشان جدا شوند؛ در حالی که حقیقتا چه کسی بهتر از مادر قادر به رفع نیازهای فرزند خردسال خود است؟همین مطلب درزمان اصلاح قانون مدنی مد نظر قرار گرفت و در اصلاحیه آن، حضانت فرزندان پسر، این بار تا پایان هفت سالگی(همچون فرزندان دختر)به عهده مادر قرار گرفت.بنابراین، به موجب ماده 1169 اصلاح شده قانون مدنی، برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن، حضانت با پدر است.
محمد زمانی - خبرنگار چاردیوارینکته مهمی که در مورد حضانت فرزندان وجود دارد آن است که گاهی مادری که حضانت فرزند دختر تا هفت‌سالگی را بر عهده دارد، نمی‌خواهد یا نمی‌تواند از فرزند خود مراقبت کند. در چنین شرایطی، از آن جهت که پدر نیز حق و تکلیف حضانت فرزند را بر عهده دارد، می‌توان کودک را برای حضانت به وی سپرد.
همچنین گفتنی است که حضانت فرزند دختر درصورت ازدواج مجدد مادر، ازوی سلب خواهد شد و اگر پدر بخواهد، می‌تواند در صورت ازدواج مجدد مادر،حضانت فرزند دختر راحتی قبل از پایان هفت سالگی از وی بگیرد؛ مگر این‌که در صورت ازدواج مجدد مادر، باز هم وی صلاحیت بیشتری نسبت به پدر برای حضانت فرزند دختر داشته باشد. هرچند حق حضانت فرزند دختر تا پایان هفت سالگی با مادر است، اما این موضوع، در گذشته در رابطه با فرزندان پسر متفاوت بود. به این دلیل که در قانون مدنی سابق، حضانت فرزندان پسر صرفا تا پایان دو سالگی بر عهده مادر قرار گرفته بودوماده1169مقررمی‌داشت که برای نگهداری یا حضانت فرزندان، مادر تا دو سال از تاریخ ولادت فرزند اولویت دارد. پس از پایان این دو سال، حضانت به عهده پدر قرار خواهد گرفت؛ مگر در مورد فرزندان دختر که حضانت دختران تا پایان هفت‌سالگی‌شان با مادر خواهد بود. بنابراین، براساس قانون مدنی سابق، حضانت فرزند دختر تا پایان هفت سالگی بر عهده مادر بود و حضانت فرزند پسر تنها تا پایان دو سالگی با مادر بود . این حکم که سبب می‌شد فرزندان پسر در سال‌های اول زندگی خود از مادرشان جدا شوند؛ در حالی که حقیقتا چه کسی بهتر از مادر قادر به رفع نیازهای فرزند خردسال خود است؟همین مطلب درزمان اصلاح قانون مدنی مد نظر قرار گرفت و در اصلاحیه آن، حضانت فرزندان پسر، این بار تا پایان هفت سالگی(همچون فرزندان دختر)به عهده مادر قرار گرفت.بنابراین، به موجب ماده 1169 اصلاح شده قانون مدنی، برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن، حضانت با پدر است.