«غوغای غزل؛ از سنایی تا سایه» گزیده400غزل از10غزلسرای برجسته ادب فارسی است که ازهرکدام به تساوی40غزل انتخاب شده است.این غزلسرایان عبارتند از: سنایی، عطار، مولانا، سعدی، عراقی، حافظ، فروغی، شهریار، عماد و سایه. تعداد ابیات هر غزل بین پنج تا 10 بیت و مجموع ابیات کل غزل‌ها 3000 بیت است. به‌علاوه چینش شاعران براساس تقدم تاریخی و چینش غزل‌ها برای هر شاعر به‌صورت مجزا طبق ترتیب الفبایی مطلع غزل‌هاست.
در مقدمه این گزیده که به اهتمام سیدمحمد تولیت انتخاب و منتشر شده آمده: در هر گزیده‌ای به‌ناچار ذوق و سلیقه گزینش‌کننده دخیل است و این کتاب هم از این قاعده مستثنا نیست. اما چیزی که نگارنده در انتخاب غزل‌ها متکی به آن بوده چیزی نبوده است مگر مصلحت وقت. تمام همت بر آن گماشته شد تا غزل‌ها و بیت‌هایی گزینش شود که پیش و بیش از هر چیز وقت مخاطب را خوش کند.به‌همین‌منظور چندی از غزل‌های شاخص هرشاعر چه ازلحاظ محتواچه ازلحاظ فرم که بیانگر سبک شخصی اوست دراین گزیده دیده نمی‌شود. فی‌المثل در باب حافظ غزل در سرای مغان رفته بود و آب‌زده... که از غزل‌های خاص خواجه است در این گزیده نیست و غزل نفس برآمد و کام از تو برنمی‌آید... که در اوج ملاحت است انتخاب شده است.عشق بماهو عشق زمینه اصلی غزل است. این‌که چرا از این 10غزلسرا گزینش شده است نیز به عشق برمی‌گردد.اظهرمن‌الشمس است که هریک از این 10قله در طول حیات خود زلال‌ترین شاعرانگی و صدق عاطفی را داشته‌اند.
​​​​​​​این مطلب در تمام شعرهایشان خصوصا این گزیده به‌خوبی دیده می‌شود. در مورد شهریار، عماد و سایه که معاصر هستند حالات و مقامات‌شان نیز بیانگر این عشق و صدق است.