مسیری که قرار است در نهایت به موفقیت ختم شود، لبریز از سنگریزه‌هایی است که باید از آنها درس گرفت، ناآرامی‌ها را به قدرت ‌مطلق سپرد و تلاش کرد برای آینده.باید در کنار تلاش، از مسیر لذت برد، مسیری که لذتی همراه آن نباشد، مسیر اشتباهی است.می‌گویند آدمیزاد است و امید و من معتقدم موفقیت است و لذت.اگر قرار است مسیر موفقیت، بدون عشق و لذت و علاقه پیموده شود، این مسیر، پایانی جز شکست و پشیمانی نخواهد داشت، چراکه انسان ازهرچه لذت نبرد، تلاشی دربرابرش نخواهد کرد.پس باید لذت را در کنار این مسیر جای داد که بعد از آن، پشیمانی گریبانگیر آدمی نباشد.باید به این نکته توجه داشت که آموزش‌ها و تجارب این مسیر، در لابه‌لای کتاب زندگی، حتما به کمک ما خواهند آمد.مسیر چه خوب باشد چه بد،چه لذت‌بخش باشد وچه پرپیچ‌وخم، باید از آن لذت برد. با لذت‌بردن از آن است که با کمر خم‌شده از مشکلات این راه، می‌توانیم سر خود را بالا بگیریم و زیبایی‌هایش را تماشا کنیم.اگر مسیر سخت نبود، موفقیت هم آسان بود.موفقیت آن زمانی زیباست که درکنارسختی‌هایش، بتوانی خاطره‌ای از خوبی‌ها و لذت‌ها و خندیدن‌هایت بسازی.مسیر گرچه سخت و دور، اما راه رسیدن تو به خواسته‌هایت است؛ پس باید یاعلی بگویی و از آن عبور کنی تا به مقصد برسی.

مریم کارخیران - اصفهان