آمدی که دلت باز شود؟ چه غلط‌ها، برو و به سختی‌های زندگی فکر کن‌. 
نوجوان را چه به موسیقی‌؟ اگر از چَه چَه زدن خوشت نمی‌آید، اصلا درک درستی از موسیقی نداری‌.
ما که نمی‌توانیم به خاطر دل تو هزینه کنیم و سبک‌های دیگری را هم به عرصه راه بدهیم‌.
اینها دلایلی هستند که نوای ایرانی، سهمی از گوش نوجوان ندارد‌؛ دلایلی که نام هنرمندان ایرانی میان نام‌های خارجی گم می‌شود.
محتواهایی ناامید‌کننده یا بیش از حد تکراری که در بازار موسیقی رنگارنگ امروز، هیچ خریداری ندارد.
البته کمی آن‌طرف‌تر کسی کی خواند‌: همه‌چیز عالی است‌؛‌ درحالی‌که جوان پول بسته اینترنت را هم به‌سختی پرداخت می‌کند‌.
ما باید روی طناب تعادل گام برداریم و نوجوان را برای ساختن تشویق کنیم ‌نه باختن‌!
 موسیقی باید از خاک ایران کهن ریشه بگیرد، با ارزش‌های ما تغذیه و در جهان امروز شکوفا شود.
البته آغوش باز گوش‌های جوان ایران برای صدایی از سرزمین‌های دور، فقط به‌دلیل حوصله سر رفته نیست‌.
گاهی وقت‌ها تبلیغات ویژه در آتش این استقبال گرم می‌دمد. رنگ‌ها و لباس‌های متنوع دست به دست هم می‌دهند تا نگاه را بدزدند‌. 
موسیقی حال حاضر ایران، باید با نگاهی نو و ارزش‌های ایران اسلامی ما مجهز شود تا در این نبرد، پیروز میدان باشد.

​​​​​​​محیا گلنبی - تهران