آموزشوپرورش دلانگیز
سالیان زیادی است که کشورها برای آموزش و آشنایی نسلجوان با اجتماع، آنها را به مدرسه میفرستند. نظرات زیادی نیز درباره شیوهآموزش از طرف جامعهشناسان و روانشناسان ارائه شده است. تحقیقی درباره آموزشوپرورش انجام میدادم و با مطلب جالبی مواجه شدم: کشور کانادا از سال ۱۹۱۳ در مدارس به کودکان طرز فین کردن را آموزش میدهد.
وهمچنین خواندم: ایران نخستین جایی است که آموزشوپرورش در آن شکل گرفت و اولین پدیدآورندگان تدریس سومریان بودند.کشوری که نخستین آموزشوپرورش را داشته قطعا لایق بهترین شیوه آموزشی است، من بهعنوان دانشآموزی که ۱۱سال در این نظام درس خواندم پیشنهادهایی برای دلخواهکردن آموزشوپرورش دارم؛ به طوری که دانشآموز با شوقوذوق به مدرسه برود و این صرفا نظر من نیست، بلکه نظراتی هست که اکثر همنسلیهای من هم دارند:
۱. آموزشوپرورشی که مزید بر استرس نشود، همینطوری هم افراد در خانواده مشکلاتی دارند و به جای آرامش به بچهها در مدارس باعث ایجاد استرس بیشتر آنها نشویم.
۲. دانشآموزان باید تا آن حد آزادی داشته باشند که بتوانند رشتهای را که دوست دارند و زمینههایی که استعداد آن را دارند انتخاب کنند. (برگرفته از نظرات جامعهشناسان)
۳. همه دروس اجباری نباشد، زیرا اینگونه دانشآموز میتواند ارزش وجودی خود را در معرض دید همگان قرار دهد. (برگرفته از نظریات جامعهشناسان)
۴. دانشآموز درتنگنا قرارنگیرد.نظموانضباط لازم است،اما تازمانی که باعث آسیبروحی و روانی و موجب تنفر فرد از مدرسه نشود.
۵. دانشآموزان حق بیان نظرات خود را داشته باشند و مهمتر اینکه برای نظراتشان ارزش قائل شده و به آنها رسیدگی شود.
به امید آموزشوپرورش مطلوب و آرامش دانشآموزان کشور عزیزمان.
کیمیا میرزاده - تهران