ناامید نیستم ولی...
باید خوب بدانیم که خارجشدن از مدار تعادل زیان به بار میآورد. همیشه نوشتن از مبحث تکنولوژی همراه است با این کلمات: افراط و تفریط. مطالب و برنامههای زیادی ساخته و پرداخته شده تا به ما گوشزد کند استفاده درست و بجا از تلفن همراه، لپتاپ، فضای مجازی و... به چه صورت درست است و اگر به اندازه مورد استفاده قرار نگیرند، چه خطرات و آسیبهایی گریبانگیر ما خواهد شد. اما چرا اثری که باید را نداشتهاند؟
چرا همچنان گشتوگذارهای بیاساس و بیبرنامه در فضای مجازی رایج است؟ گویا تکنولوژی برای مردم ما تبدیل به یک تهدید شده تا فرصتی برای استفاده مفید و کاربردی. قرار نیست آیه یأس بخوانم یا خواننده این متن را از مردم و عاداتشان ناامید کنم، اما بیایید قبول کنیم برای من بهعنوان یک دانشجو و شهروند مدام سوالات اینچنینی پیش میآید که چرا فرهنگ استفاده از تکنولوژی را نداریم؟ وقتمان را پای چه محتواهایی هدر میدهیم؟ آیا یاد گرفتهایم از هوشمصنوعی یا هر امکان نو و خلاقانهای که تکنولوژی در اختیارمان قرار میدهد در راستای پیشرفت و توسعه علم استفاده کنیم؟ما از فرصتهای تکنولوژی بیشتر برای ساخت تفریحات سطحی و مقطعی استفاده کردهایم. برای شوخی و خنده. بهنظر میرسد فرصتهای وسیع و عجیب وغریبی که تکنولوژی فراهم کرده و کشورهای دیگر از آن به بهترین شکل بهرهبرداری میکنند، برای ما زیاد موضوع بحث نبوده ومابه فرصتهای اندکش برای ساخت محتواهای غیرفاخر اکتفا کردهایم.ترکیب مقولهای به نام تکنولوژی و مردمانی از سرزمین ایران باید به اتفاقات مفید برای این مرز و بوم منجر شود.
محمدپارسا اشرفی - تهران