دختر و پسر، اشتیاقی وصف‌نشدنی دارند. اشتیاق ما نوجوانان کمی فرق دارد، چون احساس بزرگ‌شدن و مهم‌بودن می‌کنیم. رهبر عزیزمان حرف‌های مهمی را می‌خواهند با ما مطرح کنند.ما پسرها کلی حرف‌ و سوالات مختلف در ذهن‌مان بود؛ از موقعیت‌های کنونی جامعه گرفته تا سیاسی و منطقه‌ای.دوستی اراکی می‌گفت: من به‌عنوان یک نوجوان افتخار می‌کنم رهبر و الگویی دارم مقتدر، باهوش و نکته‌سنج که جلوی اسرائیل کودک‌کش قد علم کرده است.
و در آن بین دختر کوچکی فریاد زد: من به‌خاطر رهبرم از اسرائیل نمی‌ترسم.کم‌کم باید آماده می‌شدیم که به داخل برویم. حس بی‌قراری بین همه موج می‌زد. همه دوست داشتند راهی پیدا کنند تا حس‌شان را به رهبرشان نشان دهند.این حس امنیت که داریم؛ حسی که وقتی در خواب هستی و صبح متوجه می‌شوی اسرائیل به ایران حمله کرده است و آب در دل هیچ‌کدام‌مان تکان نخورده است. آری، حس تشکر.رهبر در هیاهوی جمعیت و شعارهای بچه‌ها وارد شدند با لبخند و نگاه مهربان همیشگی که از قاب تلویزیون می‌دیدم.شعار پشت شعار: حیدر، حیدر. خونی که در رگ ماست، هدیه به رهبر ماست... .
آغاز مراسم با تلاوت قرآن بود و من تمام حواسم دنبال شروع صحبت آقا که پس کی فرمایشات‌شان را شروع می‌کنند.مداحی و سخنرانی دانش‌آموز و دانشجوها تمام شد. همه اشاره به «وعده صادق» داشتند.خیلی دوست داشتیم نظر آقا را بدانیم.و خلاصه نوبت به اتمام‌حجت و حرف‌های مهم آقا رسید و ما سراپا گوش شدیم.حضرت‌آقا فرمودند: دشمنان اعم از آمریکا و رژیم‌صهیونیستی بدانند نسبت به آنچه که در مقابل ایران و جبهه مقاومت انجام می‌دهند قطعا پاسخ دندان‌شکن دریافت خواهند کرد و ادامه حرکت ملت ایران، در مقابله با استکبار نیازمند علم و تفکر و فناوری و نقشه‌راه است.ایشان در این دیدار فرمودند پاسخ به اسرائیل قطعی است، اما باید تصمیم منطقی و صحیح انجام گیرد.همچنین افزودند همه چیز انتقام نیست. دانش‌آموزان و دانشجویان نقش بسیار مهمی در کشور دارند و از داخل باید قوی شوند تا دشمن نتواند در تهاجم فرهنگی موفق گردد.بعد از فرمایشات رهبر و خداحافظی ایشان بچه‌ها تمام صحبت‌های رهبر را برای هم بازگو می‌کردند که نشان دهند چقدر آگاهانه به سخنان ایشان گوش داده‌اند.دیدن رهبر عزیزمان در چنین روز مهمی برای ما دانش‌آموزان همیشه در ذهن و قلب‌مان حک شد. زیرا روز دانش‌آموز سال ۱۴۰۳ را رهبر عزیزمان در دیداری صمیمی تبریک گفتند.