به خاک‌شان تجاوز کرده‌اند و انتظار سکوت دارند؛ اما هیچ حرفی، هیچ گلوله‌ای و هیچ موشکی نیست که بی‌جواب بماند. می‌جنگند، چون‌که دلیل خوبی دارند. سال‌هاست که به‌خاطر آنها کشته می‌شوند اما دیگر وقت سکوت به پایان رسیده.هرکجا چند فلسطینی می‌بینند به آزار و اذیت آنها می‌پردازند. کوچک و بزرگ نمی‌شناسند، بین پیر و جوان فرق نمی‌گذارند. کینه و بی‌رحمی کاملا در صورت و چشم‌هایشان پیداست. کینه‌ای که نه از روی بدی فلسطین، بلکه از طمع آنها شکل گرفته. طمعی سیری‌ناپذیر که اگر سکوت کنیم به‌زودی دودش به چشم ما هم می‌رود؛ و برای همین است که برخاستیم. برخاستیم و همگی آماده‌ایم. آماده‌ایم برای جنگ، چراکه ما نمی‌ترسیم. نمی‌ترسیم، چون‌که خدا پشت ماست. خدایی که قوم آنها را غرق نعمت و رحمت کرد، اما آنها قدر ندانستند و حامی و همه چیزشان را از دست دادند. حالا هم چشم به مال و وطن دیگران دوخته‌اند و حرص و حسادت، آنها را کور کرده. اگر هم از ما قدرتمندتر بودند ــ که نیستند ــ ما بازهم هوای مردم کشور بی‌گناهی مانند فلسطین را داشتیم، چراکه حمایت و کمک به آنها، وظیفه و مایه افتخار ماست. و در آخر این اسلام و انسانیت است که تاکنون ما را در کنار یکدیگر متحد کرده؛ دو چیزی که آنها از آن بی‌بهره‌اند.پس بگذارید که این پیامی به تمام فلسطینی‌های عزیز باشد: ما همیشه پشت‌تان هستیم.

محمدحسین غفاری - تهران