هر چند امروزه این روش در نظام‌های تربیتی به عنوان روشی منسوخ وشکست‌خورده شناخته می‌‌شود، ولی هنوز هم ازسوی برخی والدین و مربیان مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. این در حالی است که تنبیه بدنی می تواند اثرات مخرب کوتاه و بلندمدت بر جسم و روح کودک داشته باشد و عوارض نامطلوبی همچون ترس، عدم یادگیری رفتار درست، توجیه صدمه زدن به دیگران، پرخاشگری نسبت به عامل تنبیه کننده، جانشین شدن یک پاسخ نامطلوب به جای پاسخ نامطلوب دیگر و الگو‌برداری از آن توسط دیگران برجای بگذارد. با این‌که برخی والدین طرفدار تنبیه‌ بدنی هستند، اما اکثریت آنها معمولا قصد کتک زدن فرزندان خود را ندارند. آنها این کار را از روی عصبانیت، تحریک یا ناامیدی انجام می‌دهند. تنبیه بدنی باعث می‌شود کودک همواره مضطرب باشد زیرا احساس می‌کند بر اثر رفتاری مشابه، دوباره و به ویژه در حضور دیگران تنبیه خواهد شد. از طرفی حل مسأله یک توانایی بسیار مهم در کودک است که با انجام تنبیه بدنی این توانایی در کودک شکل نمی‌‌گیرد یا بسیار ضعیف می‌‌شود. بنابراین بهتر است والدین راهکارهای جایگزینی برای تنبیه‌بدنی و در برابر فرزندان‌شان به کار گیرند.