به‌نظرمی‌رسداین تعبیر وتفسیرهاعمدتا ناشی ازخوشبینی‌های مخربی است که نسبت به سیاست‌های ترامپ در دوره جدید مطرح می‌شود.واقعیت آن است که قطعا دولت دوم دونالد ترامپ با دولت اول او تفاوت‌های بنیادین و جدی دارد اما این تفاوت‌ها در راستای تندترشدن دولت آتی آمریکا به‌خصوص در مورد جمهوری اسلامی ایران است.این موضوع ناشی از رویکرد شخصی و کابینه‌ای است که او برای مدیریت امور اجرایی دور خود جمع می‌کند و همچنین به‌دلیل شرایط سیاسی داخل آمریکاست. از این جهت که ما در این دوره شاهد همراهی کامل قوه‌قضاییه این کشور یعنی دیوان‌عالی و قوه مقننه یعنی مجلس سنا و مجلس نمایندگان هستیم. هر دو قوه در آمریکا جمهوریخواه هستند و تحت تاثیر ترامپ قرار دارند و از این‌رو همراهی این قوا، امکان اجرایی بیشتری برای پیشبرد سیاست‌ها در اختیار رئیس‌جمهور جدید آمریکا خواهدگذاشت و اگردردولت اول ترامپ از2016 تا 2020 شاهد آن بودیم که جلوی‌برخی ازاقدامات اودرحوزه سیاست‌خارجی راکنگره یادیوان‌عالی‌می‌گرفتند،الان شرایطی داریم که این دوقوه حتی تحریک‌کننده و تسهیل‌کننده سیاست‌های رئیس‌جمهور جدید آمریکا خواهند بود.بنابراین گمان این‌که سیاست‌های ترامپ در قبال ایران ذره‌ای قرار است همراهانه‌تر، واقع‌بینانه‌تر و در مسیر تعامل باشد، واقعیت ندارد. البته ممکن است در حوزه‌هایی تلاش‌هایی چه از طرف مقابل و چه از طرف تیم ایرانی صورت بگیرد اما این به معنای روند نیست.در همین قضیه دیدار ادعایی یکی از اطرافیان نزدیک رئیس‌جمهور منتخب آمریکا با نماینده ایران در سازمان ملل هم شاهد هستیم دوگانگی در تیم ترامپ وجود دارد و برخی مدعی هستند که این خبر فارغ ازراست یادروغ بودن آن از سوی تیم مخالف وجناح تندرو صورت گرفته است.از این‌رو در فرآیند ارتباط ایران و آمریکا حتی در دولت دموکرات هم شرایط عادی که به سمت توافق یا تبادل مذاکرات جدی بروند وجود نداشت چه برسد به زمانی که دولت جدید ترامپ با این کابینه تندرو و ضدایرانی و بااین همراهی قوای مقننه و قضاییه در آمریکا برسرکار آید.