موضوع فرونشست به عنوان یکی از بحران‌های جدی محیط‌زیستی در ایران مطرح بوده و وخامت روزافزون این بحران، نگرانی‌های جدی را درسطح دستگاه‌های حاکمیتی و نهادهای مردمی به وجود آورده و سبب شکل‌گیری برنامه‌های متعددی از سوی دستگاه‌های مختلف برای حل این مشکل گردیده است. عوامل متعددی نظیر استخراج آب زیرزمینی، زهکشی اراضی دارای خاک‌های آلی، انحلال آهک، استخراج نفت و گاز،معدنکاری و... می‌تواند منجر به فرونشست زمین شود، ولی معمولا عامل اصلی شکل‌گیری این رخداد در ایران، برداشت بی‌رویه از آبخوان‌هاست که سبب افت شدید سطح آب زیرزمینی و به دنبال آن فرونشست زمین می‌گردد. با توجه به این موضوع، مهم‌ترین روش برای مقابله با فرونشست زمین، کنترل برداشت آب زیرزمینی از آبخوان‌ها و جلوگیری از افت سطح آب زیرزمینی است. بیشترین سهم برداشت از منابع آب زیرزمینی کشور-نزدیک به 85 درصد- مربوط به بخش کشاورزی است و سهم برداشت برای مصارف شرب و صنعت نیز در مجموع 15درصد است. به این ترتیب برای کنترل افت سطح آب زیرزمینی و جلوگیری از رخداد فرونشست، کنترل برداشت آب زیرزمینی توسط بخش کشاورزی (به عنوان مهم‌ترین برداشت‌کننده از منابع آب زیرزمینی) از اهمیت اساسی برخوردار است.  بر اساس سند ملی امنیت غذایی که به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است، میزان فعلی آب مصرفی کشاورزی در کشور حدود 81میلیارد متر مکعب است که بر اساس برنامه 5 ساله هفتم پیشرفت کشور (مصوب مجلس شورای اسلامی)، این مقدار در پایان برنامه هفتم باید به حدود 65 میلیارد متر مکعب در سال کاهش یابد که بخش عمده این صرفه‌جویی باید از طریق کاهش برداشت آب زیرزمینی برای مصرف کشاورزی حاصل گردد. بدیهی است که با این کاهش برداشت 16 میلیارد مترمکعبی برای مصرف کشاورزی، گامی اساسی در متوقف کردن روند افت آب زیرزمینی و به تبع آن، کاهش و کنترل فرونشست در کشور برداشته خواهد شد.