من باسترکیتون را از چارلی چاپلین بیشتر دوست دارم، زیرا به تعریف ما در پانتومیم از کمدی نزدیک‌تر است. ولی چارلی چاپلین شعور بازار و مارکتینگ داشت و می‌دانست که در آن زمان باید چه محتوایی را ارائه دهد، به همین دلیل از باسترکیتون جلوتر رفت و به‌عنوان بتی برای فیلمسازان قرار گرفت.این هنرمند تصریح کرد: من عاشق مل بروکس بودم. او برای سینمای کمدی یک بت بود، زیرا تمام ژانرها و گونه‌های قبل از خودش را به سخره گرفت. مثلا در ژانر وحشت فیلم «دراکولا» و در ژانر کابوی «زین‌های شعله‌ور» را ساخت و... . ای‌کاش در سینمای خودمان ما نیز کسی را تربیت می‌کردیم که چنین نگاهی داشت و فیلم‌های بازاری را با نگاه مل بروکس بازسازی می‌کرد.