تأخیر در سلامت
باوجود گذشت بیش از سه ماه از انتخاب محمدرضا ظفرقندی بهعنوان وزیربهداشت، هنوز در برخی بخشهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که وظیفه تأمین سلامت میلیونها ایرانی را بهعهده دارند، شاهد بلاتکلیفی هستیم و وزیر بهداشت هنوز نتوانسته معاونان مهم خود را منصوب کند و وزارتخانهای که باید هدایت نظام سلامت کشور را بهعهده داشته باشد، همچنان با خلأ مدیریتی در سطوح کلیدی دستوپنجه نرم میکند.
مصائب انتصابات
وزارت بهداشت که با چالشهایی همچون کمبود دارو و عدم اجرای برخی قوانین بالادستی بهسر میبرد، اکنون با تأخیر زیادی در انتصابات روبهروست.
مشارکت فراموششده
باتوجه به نقش پررنگ تعیینکنندههای اجتماعی و اقتصادی در سلامت مردم، مشارکت بین بخشی باید اصلیترین وظیفه وزارت بهداشت و درمان در مدیریت سلامت جامعه باشد.
تامین مالی ناپایدار
تامین مالی در سیستم سلامت کشور ماپایدار نیست!این سیستم از مخارج عمومی پایین، پرداختهای از جیب بالا و سیستم بیمهای ضعیف رنج میبرد.
فشار القایی بر درمان
براساس شواهد و مطالعات مختلف، حدود۳۰درصد از خدمات پزشکی و درمانی در ایران غیرضروری و مبتنی بر تجویزهای غیرمنطقی یا تقاضای القایی سیستم درمانی است.
انحصار پزشکان
کل نظام سلامت را پزشکان سیاستگذاری میکنند. شخص وزیر و معاونان او، مدیران کل وزارتخانه، همه رؤسای دانشگاههای علوم پزشکی و معاونان و مدیران آنها اغلب پزشک هستند!