این اختلال چیزی فراتر از شیطنت‌های کودکی است. درواقع نوجوان نسبت به افراد دیگر، حیوانات خانگی و هر موجود زنده‌ای ظالمانه رفتار می‌کند و دست به تخریب اموال می‌زند. اگر اختلال سلوک در کودکی یا نوجوانی درمان نشود به نوعی اختلال شخصیت با نام اختلال شخصیت ضداجتماعی بزرگسالان تبدیل خواهد شد. محققان تصور می‌کنند این اختلال ناشی از ترکیب پیچیده مجموعه عوامل زیر است: 1- عوامل ژنتیکی/ بیولوژیکی: تحقیقات نشان داده برخی از ویژگی‌های این اختلال مانند رفتار ضداجتماعی، تکانشگری، پرخاشگری، عدم حساسیت به نتیجه و خلق‌وخو می‌تواند ارثی باشد. همچنین بالا بودن سطح تستوسترون ارتباط نزدیکی با افزایش پرخاشگری دارد. ازدیگر عوامل تشدیدکننده پرخاشگری باید به تشنج، آسیب تروماتیک مغزی و آسیب عصبی اشاره کنیم. 2- عوامل خانوادگی/ محیطی: اگر والدین دارای رفتارهای ضداجتماعی (ADHD) و مصرف موادمخدرباشند احتمال‌ بروز اختلالات سلوک درنوجوان افزایش پیدا می‌کند. همچنین ابتلای والدین به اختلالات خلقی، اسکیزوفرنی (Schizophrenia) یا اختلال شخصیت ضداجتماعی تأثیر زیادی در بروز اختلال CD نوجوانان دارد.