پروانی دروصف و ستایش مادر مطالبی مطرح کرد و درتعریف مادر گفت:مادر یک جرم دارد وآن این‌که همه دودوتاچهارتاهای دنیا را مادرها به هم زدند. همچنین در مورد رفاقت، دوست داشتن و عشق صحبت و بیان کرد: قدر لحظه‌هایی را که در آن هستیم، بدانیم. واقعا پدر و مادر تکرارنشدنی‌هایی با‌ارزش هستند که تا زمانی که در قید حیات بوده، هرچقدر هم تلاش کنیم قدرشان را نمی‌دانیم. 
او در ادامه جلسه گفت: آدم‌ها کتاب نیستند که هرموقع دل‌تان خواست دست بیندازید به هر صفحه‌ای که دل‌تان خواست آن را باز کنید و بخوانید و بعد بگذارید کنار. آدم‌ها نگهداری می‌خواهند؛ رفاقت، دوست داشتن و عشق می‌خواهد و حتی همان کتاب هم اگر حواس‌مان نباشد و بد ورق بزنیم و جای بد بگذاریم، پاره می‌شود و از بین می‌رود و حتی ممکن است یک زمانی قابل خواندن نباشد. کتاب بهترین دوست است اما آدم‌ها هیچ‌وقت برای ما مثل کتاب نمی‌شوند. یاد بگیریم برای آدم‌هایی که برای ما ارزش دارند اول از همه وقت بگذاریم.
ناصر پروانی در زمینه آرایه‌های ادبی یا صناعات ادبی به بحث پرداخت و بیان کرد، آرایه‌های لفظی به آن دسته از آرایه‌های ادبی که از تناسب‌های آوایی و لفظی میان واژه‌ها پدید می‌آید، می‌گویند. آرایه‌های لفظی به تکرار یک واج صامت یا مصون در یک بیت یا عبارت گفته می‌شود، به‌گونه‌ای‌که طنین آن در گوش برجای بماند و باعث پیدایش موسیقی آوایی در آن بخش از سخن شود. هرگاه موضوعی را که مربوط به یکی از حواس است به چیزی نسبت بدهیم که با آن حس قابل احساس نباشد ارائه حس‌آمیزی آفریده می‌شود که در زبان روزمره نیز کم کاربرد نیست. 
در این جلسه علاوه‌بر بحث در زمینه آرایه‌های ادبی، به ویژگی‌های غزل هم گریزی زده شد و علاوه بر پروانی، دانشجویان و حضار هم به شعرخوانی پرداختند. در این جلسه که در فضای تاریخی تالار آبی کاخ نیاوران برگزار شد همچون همیشه علاوه بر شاعران، دانشجویان میزبان و بازیدکنندگان کاخ نیز حضور داشتند.