بچه‌ای مثل آرش من
رشادت‌ها و دلاورمردی‌های عرصه شهادت فراموش نشدنی است. شاید گذر زمان غبار فراموشی را بر بسیاری از رخدادهای تاریخی بنشاند اما داستان‌هایی که از ایثار و فداکاری رزمندگان در دفاع‌مقدس روایت شده، برای همیشه در جریده تاریخ ثبت و هیچ‌گاه از یادها نخواهند رفت.
شهید سرلشکر خلبان حسین خلعتبری یکی از فرماندهان ارتش جمهوری اسلامی ایران است که با استفاده از نبوغ نظامی، ابتکار عمل و تخصص خود، در بسیاری از عملیات‌های دوران دفاع‌مقدس همراه با سایر همرزمانش حماسه‌های ماندگاری را آفرید و برای همیشه در تاریخ کشورمان ماندگار شد. او درسال1351 وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندن یک دوره دو ساله هواپیمای F4 در آمریکا به میهن اسلامی بازگشت تا کابوس ارتش بعثی عراق شود. وی در عملیات‌های مهمی از جمله حمله به اچ۳،مروارید و...شرکت داشت وبیش از70پرواز برون‌مرزی را در طول دوران دفاع‌مقدس به انجام رساند. خلبان خلعتبری سرانجام در اول فروردین سال ۶۴ به شهادت رسید اما پس از شهادتش دنیا به توانمندی او اعتراف کرد و بارها در مجله‌های نظامی سراسر جهان از او به‌عنوان یک نابغه جنگی نام برده شد و در سال ۲۰۰۶ او را بهترین خلبان F4 نامیدند.
نقل است در یکی از عملیات‌ها، حسین خلعتبری و عده‌ای دیگر از خلبانان پایگاه ششم شکاری از طرف فرمانده پایگاه برای زدن پل العماره عراق مأمور شده بودند. پل، درست وسط شهر بود و خودروهایی که مشخص بود شخصی است، روی پل در حال حرکت بودند. شهید خلعتبری وقتی روی پل می‌رسد، حملات ضدهوایی دشمن به اوج خود رسیده بود. با وجود همه خطراتی که حسین را تهدید می‌کرد، دیدند او از بالای پل دور زد و مسافتی را طی کرد و سپس هدفش را مورد اصابت قرار داد. این رفتار حسین میان آن همه گلوله‌ای که به سمتش روانه می‌شد، باعث تعجب همه شد. زمان بازگشت وقتی از او سؤال کردند، چرا این کار را کردی، گفت: «فرزندی یک‌ساله دارم، یک لحظه احساس کردم که ممکن است، توی ماشین بچه‌ای مثل «آرش» من باشد. چطور قبول کنم که پدری بچه سوخته‌اش را در آغوش بگیرد؟ همین فکرها بود که به من اجازه شلیک نداد و حاضر شدم خطر را به جان بخرم تا آن اتومبیل‌ها از روی پل عبور کنند».
نقل است در یکی از عملیات‌ها، حسین خلعتبری و عده‌ای دیگر از خلبانان پایگاه ششم شکاری از طرف فرمانده پایگاه برای زدن پل العماره عراق مأمور شده بودند. پل، درست وسط شهر بود و خودروهایی که مشخص بود شخصی است، روی پل در حال حرکت بودند. شهید خلعتبری وقتی روی پل می‌رسد، حملات ضدهوایی دشمن به اوج خود رسیده بود. با وجود همه خطراتی که حسین را تهدید می‌کرد، دیدند او از بالای پل دور زد و مسافتی را طی کرد و سپس هدفش را مورد اصابت قرار داد. این رفتار حسین میان آن همه گلوله‌ای که به سمتش روانه می‌شد، باعث تعجب همه شد. زمان بازگشت وقتی از او سؤال کردند، چرا این کار را کردی، گفت: «فرزندی یک‌ساله دارم، یک لحظه احساس کردم که ممکن است، توی ماشین بچه‌ای مثل «آرش» من باشد. چطور قبول کنم که پدری بچه سوخته‌اش را در آغوش بگیرد؟ همین فکرها بود که به من اجازه شلیک نداد و حاضر شدم خطر را به جان بخرم تا آن اتومبیل‌ها از روی پل عبور کنند».