به شماره افتادن نفس پرندگان
پرندگان به عنوان یک دسته بسیار متحرک و از نظر اکولوژیکی متنوع، مدلی ارزشمند برای مورد مطالعه قرار گرفتن جهت میزان در معرض ذرات پلاستیکی در محیط‌های طبیعی بودن را ارائه می‌دهند.
علاوه بر این سیستم تنفسی منحصر به فرد پرندگان، با جریان هوای یک‌طرفه و کیسه‌های هوا، در تبادل هوا بسیار کارآمد است. این ویژگی‌ها همچنین میزان قرار گرفتن آنها در معرض آلاینده‌های موجود در هوا مانند میکروپلاستیک‌ها را نیز افزایش می‌دهد. حجم دم و بازدم بالا و سرعت تنفس آنها استنشاق و حفظ ذرات معلق در هوا را بیشتر تقویت می‌کند و ریه پرندگان را به مدلی ایده‌آل برای مطالعه آلودگی انواع پلاستیک‌های موجود در هوا تبدیل می‌کند.
مطالعه جدید دانشگاه تگزاس در آرلینگتون نشان می‌دهد که آلاینده‌های پلاستیکی میکروسکوپی که در هوا حرکت می‌کنند در ریه پرندگان مستقر شده‌اند. محققان در سراسر جهان به طور فزاینده‌ای از میزان نفوذ این ذرات مضر در هوایی که انسان‌ها تنفس می‌کنند و غذایی که می‌خورند، نگران هستند.
شِین دو بِی، استادیار زیست‌شناسی در دانشگاه UTA و از نویسندگان این مطالعه که در مجله Hazardous Materials منتشر شده است، گفت که پرندگان برای این مطالعه انتخاب شده‌اند زیرا تقریبا آنها در هر گوشه جهان یافت می‌شوند و اغلب محیط‌های مشترک با انسان‌ها دارند. دو بِی که با محققان دانشگاه سیچوان و فرودگاه بین‌المللی چنگدو تیانفو در چین همکاری داشت، گفت: «پرندگان به عنوان شاخص‌های مهم شرایط محیطی عمل می‌کنند. آنها به ما کمک می‌کنند تا وضعیت محیط زیست را درک کنیم و تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد حفاظت و کنترل آلودگی بگیریم.»
تیم پژوهشی دو بِی ۵۶ پرنده وحشی مختلف از ۵۱ گونه متمایز را مورد مطالعه قرار داد که همگی از فرودگاه تیانفو در غرب چین نمونه برداری شدند. آنها نمونه‌های ریه هر پرنده را جمع‌آوری کردند و بر روی آنها دو نوع آنالیز شیمیایی انجام دادند.
آنها از فناوری مادون قرمز مستقیم لیزری برای شناسایی و شمارش میکروپلاستیک‌های موجود در ریه پرندگان استفاده کردند. کروماتوگرافی گازی پیرولیز-طیف‌سنجی جرمی به شناسایی نانوپلاستیک‌های کوچک‌تر نیز کمک کرد، که می‌توانند از طریق جریان خون وارد ریه‌ها شوند.
این آزمایش‌ها در کنار یکدیگر به دانشمندان اجازه داد تا میزان پلاستیک موجود در ریه پرندگان را اندازه‌گیری و انواع خاصی از پلاستیک‌های موجود را نیز تعیین کنند.
این مطالعه غلظت بالایی از میکروپلاستیک‌ها را در ریه پرندگان با میانگین ۲۲۱ ذره در هر گونه و ۴۱۶ ذره در هر گرم بافت ریه نشان داد. رایج‌ترین انواع شناسایی شده عبارتند از: پلی‌اتیلن کلرینه (CPE)، که برای عایق‌سازی لوله‌ها و سیم‌ها استفاده می‌شود و لاستیک‌های استارین- بوتادین(sbr)، ماده‌ای مصنوعی در تایرها.
در حالی که هیچ سطح رسمی «ایمن» ذرات پلاستیک در بافت ریه وجود ندارد، سطوح بالای میکروپلاستیک‌ها با شرایط جدی سلامتی از جمله بیماری قلبی، سرطان، مشکلات تنفسی و مشکلات باروری مرتبط است. دو بِی گفت: «پژوهش ما نیاز فوری به رسیدگی به آلودگی پلاستیکی در محیط‌‌مان را نشان می‌دهد؛ چون این آلاینده‌ها می‌توانند تاثیرات گسترده‌ای بر سلامت اکوسیستم و همچنین سلامت انسان داشته باشند یافته‌های ما مستلزم تحقیقات، بودجه و اقدامات بیشتر برای کاهش اثرات مضر آلودگی انواع پلاستیک‌ها و تضمین محیط زیست سالم‌تر است.»
آیسا اسدی / روزنامه‌نگار
مطالعه جدید دانشگاه تگزاس در آرلینگتون نشان می‌دهد که آلاینده‌های پلاستیکی میکروسکوپی که در هوا حرکت می‌کنند در ریه پرندگان مستقر شده‌اند. محققان در سراسر جهان به طور فزاینده‌ای از میزان نفوذ این ذرات مضر در هوایی که انسان‌ها تنفس می‌کنند و غذایی که می‌خورند، نگران هستند.
شِین دو بِی، استادیار زیست‌شناسی در دانشگاه UTA و از نویسندگان این مطالعه که در مجله Hazardous Materials منتشر شده است، گفت که پرندگان برای این مطالعه انتخاب شده‌اند زیرا تقریبا آنها در هر گوشه جهان یافت می‌شوند و اغلب محیط‌های مشترک با انسان‌ها دارند. دو بِی که با محققان دانشگاه سیچوان و فرودگاه بین‌المللی چنگدو تیانفو در چین همکاری داشت، گفت: «پرندگان به عنوان شاخص‌های مهم شرایط محیطی عمل می‌کنند. آنها به ما کمک می‌کنند تا وضعیت محیط زیست را درک کنیم و تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد حفاظت و کنترل آلودگی بگیریم.»
تیم پژوهشی دو بِی ۵۶ پرنده وحشی مختلف از ۵۱ گونه متمایز را مورد مطالعه قرار داد که همگی از فرودگاه تیانفو در غرب چین نمونه برداری شدند. آنها نمونه‌های ریه هر پرنده را جمع‌آوری کردند و بر روی آنها دو نوع آنالیز شیمیایی انجام دادند.
آنها از فناوری مادون قرمز مستقیم لیزری برای شناسایی و شمارش میکروپلاستیک‌های موجود در ریه پرندگان استفاده کردند. کروماتوگرافی گازی پیرولیز-طیف‌سنجی جرمی به شناسایی نانوپلاستیک‌های کوچک‌تر نیز کمک کرد، که می‌توانند از طریق جریان خون وارد ریه‌ها شوند.
این آزمایش‌ها در کنار یکدیگر به دانشمندان اجازه داد تا میزان پلاستیک موجود در ریه پرندگان را اندازه‌گیری و انواع خاصی از پلاستیک‌های موجود را نیز تعیین کنند.
این مطالعه غلظت بالایی از میکروپلاستیک‌ها را در ریه پرندگان با میانگین ۲۲۱ ذره در هر گونه و ۴۱۶ ذره در هر گرم بافت ریه نشان داد. رایج‌ترین انواع شناسایی شده عبارتند از: پلی‌اتیلن کلرینه (CPE)، که برای عایق‌سازی لوله‌ها و سیم‌ها استفاده می‌شود و لاستیک‌های استارین- بوتادین(sbr)، ماده‌ای مصنوعی در تایرها.
در حالی که هیچ سطح رسمی «ایمن» ذرات پلاستیک در بافت ریه وجود ندارد، سطوح بالای میکروپلاستیک‌ها با شرایط جدی سلامتی از جمله بیماری قلبی، سرطان، مشکلات تنفسی و مشکلات باروری مرتبط است. دو بِی گفت: «پژوهش ما نیاز فوری به رسیدگی به آلودگی پلاستیکی در محیط‌‌مان را نشان می‌دهد؛ چون این آلاینده‌ها می‌توانند تاثیرات گسترده‌ای بر سلامت اکوسیستم و همچنین سلامت انسان داشته باشند یافته‌های ما مستلزم تحقیقات، بودجه و اقدامات بیشتر برای کاهش اثرات مضر آلودگی انواع پلاستیک‌ها و تضمین محیط زیست سالم‌تر است.»
آیسا اسدی / روزنامه‌نگار