مثلا گزینه‌های داخلی مثل مظلومی یا کریم باقری و دیگران چه اشکالی داشتند که آنها را کنار می‌گذارید و خارجی‌ها را می‌آورید؟ همین است که می‌گویند خیلی‌ها بنده موی بور و چشم روشن هستند. باید ببینیم چه کسانی از حضور امثال بوژوویچ در ایران بهره می‌برند. بحث رنگ‌ها نیست. برای من که از مکتب شاهین آمده‌ام این فوتبال اهمیت دارد و باید به آن بپردازیم. ما برای این فوتبال استخوان خرد کرده‌ایم. ما می‌دانیم چم و خم چیست. ما می‌دانیم فلسفه حضورمربیان خارجی نه چندان تراز بالا و خوب در ایران در چه چیزهایی است. ما فقط دلسوز این فوتبال هستیم. باید به بهترین شکل ممکن همه چیز را بررسی کنیم. البته من نمی‌خواهم دل هواداران فهیم استقلال را خالی کنم و یا بدبین باشم. امیدوارم استقلال که از پایه‌های بزرگ این فوتبال است بتواند حق خود را بگیرد و چه با بوژوویچ و چه با هر مربی دیگری کاملا موفق باشد. استقلال هواداران بی‌شماری دارد. وقتی شما در مکتب تاج و شاهین باشید تعصبات رنگی امروزی را کنار می‌گذارید و کاملا منطقی به همه چیز نگاه می‌کنید. به نظر من یکی از نیازهای فوتبال ما تجدیدنظر در رابطه با حضور برخی خارجی‌ها در این فوتبال است. البته باز هم می‌گویم، منظور من بوژوویچ نیست. امیدوارم این مربی که هنوز نمی‌دانم اهل کجاست کاملا موفق باشد. این حق استقلال و هوادارانش است. همانطور که پرسپولیس و هواداران بی‌شمارش چنین حقی دارند. زیبایی‌های فوتبال به همین‌هاست. بدون قرمز و آبی مگر فوتبال ما معنا هم پیدا می‌کند؟ پس بهتر است هر چه سریعتر فکری به حال مشکلات زیر‌پوستی و دلالیسم در فوتبال کنیم. خارجی خوب است، به شرط آن که کارنامه‌دار و درجه یک باشد. ما به اندازه کافی خارجی بی‌کیفیت به این فوتبال راه داده‌ایم. وقت آن است که بیشتر بیندیشیم.