امروز باید نگران زبان فارسی بود
محمدجعفرمحمدزاده،پژوهشگر زبان وادبیات فارسی درششمین نشست «ایوار» که به یابود عبدالرضا فریدزاده شاعر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان لرستانی اختصاص داشت، گفت: در شعر فریدزاده نوعی فلسفه خیامی حضور دارد که از یک سو دنبال مرگ‌اندیشی است و از دیگر سو شادباشی و گاهی اعتراض در شعر او روان است.
وی گفت: امروز باید نگران زبان فارسی بود و بیش از هر زمانی نیاز به پاسبانی زبان فارسی به‌مثابه هویت ملی داریم و امثال فریدزاده هویت‌ساز هستند.
محمدکاظم علیپور شاعر، منتقد و نویسنده نیز در این مراسم با اشاره به این‌که فریدزاده شخصیتی چند‌وجهی داشت، افزود: فریدزاده بازیگری به‌معنای واقعی بود که زیست و زندگی هنری‌اش همواره در چالش با جهان پیرامونش بود. ساسان والی‌زاده نویسنده و پژوهشگر نیز با اشاره به این‌که شعر فریدزاده امضا داشت، افزود: هر چقدر او خودش آرام بود، در شعر سرکش بود و جان ناآرامی در آثار ادبی داشت. شکرخدا گودرزی، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر نیز گفت او از درون رشد کرده بود، بزم‌آرا بود، متواضع بود، آرام بود، پیوند‌دهنده گروه به هم بود و اساطیر ایران را به‌خوبی می‌شناخت.
محمدکاظم علیپور شاعر، منتقد و نویسنده نیز در این مراسم با اشاره به این‌که فریدزاده شخصیتی چند‌وجهی داشت، افزود: فریدزاده بازیگری به‌معنای واقعی بود که زیست و زندگی هنری‌اش همواره در چالش با جهان پیرامونش بود. ساسان والی‌زاده نویسنده و پژوهشگر نیز با اشاره به این‌که شعر فریدزاده امضا داشت، افزود: هر چقدر او خودش آرام بود، در شعر سرکش بود و جان ناآرامی در آثار ادبی داشت. شکرخدا گودرزی، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر نیز گفت او از درون رشد کرده بود، بزم‌آرا بود، متواضع بود، آرام بود، پیوند‌دهنده گروه به هم بود و اساطیر ایران را به‌خوبی می‌شناخت.