از طرفی احساس تنهایی در طول زندگی، تقریبا در یک‌سوم سالمندان مشاهده می‌شود و یکی از بزرگ‌ترین عوامل اضطراب‌آور در دوره سالمندی، ازدست‌دادن همسر به هر علت است، که ﺑﻪ‌ﻋﻨﻮان ﯾﮏ اﻣﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ‌ﺷﻮد. ازدواج در این دوران بیشتر به‌‌منظور رهایی از تنهایی و یافتن یک هم‌صحبت است. ازدواج مجدد فرد سالمند در این دوره باید با درک درستی از ماهیت و اهداف ازدواج باشد. متاسفانه افراد سالمندی که با فوت همسرشان تنها شده‌اند به‌دلیل برخی باورهای غلط برای ازدواج مجدد از سوی خانواده‌ها تحت فشار هستند. فرزندان معمولا رویکرد مثبتی به این موضوع ندارند و سالمندان مجبورند برای اثبات وفاداری‌شان به همسر ازدست‌رفته خود تا پایان عمر مجرد بمانند. این موضوع به‌‌ویژه برای زنان سالمند شدت بیشتری دارد. بااین‌حال اگر این نوع ازدواج‌ها سنجیده، منطقی و حساب‌شده نباشد می‌تواند کارکرد منفی نیز داشته باشد، چراکه در این سن تحمل برخی رفتارها به علت حساسیت بیشتر زن و مرد، سخت می‌شود .در این سن، ازدواج‌هایی موفق خواهند بود که طرفین تا حد امکان هماهنگی، همفکری و نزدیکی دیدگاه داشته باشند.