روایت‌ها و ناروایت‌ها علیه رسانه‌ملی خط حلالیت‌طلبی کجاست؟
در فرهنگ دینی و ملی ما، واژه حلالیت‌طلبی و جلب رضایت ازکسانی که به گردن شما حقی دارند یاهمان صفر کردن حق‌الناس، واژه‌ای اخلاقی، عاطفی و قویا یک فریضه شرعی است و اوج این حلالیت‌طلبی‌ها غالبا به ایام خاص مثل قبل از سفر حج، قبل از سال نو، قبل یا حین ماه مبارک رمضان موسوم به ضیافت‌الله، قبل از شرکت در جهاد فی‌سبیل‌الله و نیز قبل از وفات بر‌می‌گردد.
رمضان ماهی است که شیطان‌ها در آن به بند کشیده می‌شوند و مردم به آسانی می‌توانند مسیر به‌شدت دشوار را طی کرده و همای سعادت را شکار کنند و در قیام قیامت، سربلند و روسفیدمحشور شوند و دراین روزها که ما در ضیافت‌الله، در سیاهه ضیوف‌الرحمان یا همان مهمانی خداوند قرار داریم و اهمیت حق‌الناس‌ها هم آنچنان بالاست که حتی اگر در جهاد فی‌سبیل‌الله به شهادت هم برسیم اما اگر ادای حق‌الناس نکرده باشیم، شهید محسوب نمی‌شویم.همانگونه که حضرت سیدالشهدا(ع) در تنگنای محاصره کثیرالاعداء در کربلا و در آستانه قیام مظلومانه قلیل‌الاحباء عاشورا، با صراحت تمام عذر همه کسانی که حق‌الناس به گردن را داشته‌اند، خواست و شرط حضورشان در قیام را منوط به ادای حق‌الناس کردند و در احادیث متعدد تأکید شده که فرد مدیون حق‌الناس راهی به بهشت ندارد و خداوند هم فرمود که آنچه را می‌بخشد، حق‌الله است اما بخشش حق‌الناس را به صاحبان حق داده است.
مرحوم شهید بهشتی هم از‌جمله کسانی بود که به گواه فرزندانش عده زیادی بعد از شهادتش از بازماندگان او حلالیت گرفته‌اند، محمدرضا بهشتی در همین‌باره گفته بود: «... در زمانی چنان کوتاه در هنگام دفن یا روزها و ماه‌های بعد خیلی از افراد آمدند و از ما حلالیت می‌خواستند. پاسخ ما به همه آنها این بود که ایشان گفته‌اند اگر کسی نسبت به شخص من مسأله‌ای را مطرح کرده باشد، من گذشت کرده‌ام ولی مگذارید بار دیگر ناآگاهی ما را به عرصه برخوردهای غیرمنصفانه بکشاند.»از سویی دیگر همه ما می‌دانیم که در فضای رسانه‌ای افراد فراوانی هستند که فقط می‌خواهند حرفی را بزنند تا به اصطلاح قدیمی‌ها خودشان را سبک کنند و توجهی ندارند که حرف یا سخن‌شان دربرگیرنده چه محتوایی است، برخلاف این افراد، کسانی هستند که دلسوزانه مسائل را بیان می‌کنند که حرف‌شان هم برای جامعه و هم برای آن سازمان دارای اهمیت است اما دسته دیگر افرادی هستند که عاشق مطرح شدن در جامعه به هر شکل و عنوانی هستند، افرادی که جز سخن‌پراکنی هنر دیگری ندارند یعنی باید حرف بزنند تا مورد توجه افکار عموم قرار بگیرند. البته عرض کردم اگر گوینده واقعا حرفش نتیجه و فایده مثبتی برای جامعه و آن سازمان داشته باشد و این کار نیازمند شناخته‌شدن یا معرفی او باشد، مانعی ندارد و این اهداف عالیه انسانی وغیراز آن هدف پستی است که می‌گوید«ای مردم به من نگاه کنید». «دُم بجنبانیم زاستدلال و مکر تا که حیران ماند از ما زید و بکر طالب حیرانی خلقان شدیم دستِ طمع اندر الوهیت زدیم چون به بُستانی رسی زیبا و خوش بعد از آن دامان خلقان گیر و کش».
هادی ابراهیمی کیاپی | مدیرکل صداوسیمای استان مازندران
مرحوم شهید بهشتی هم از‌جمله کسانی بود که به گواه فرزندانش عده زیادی بعد از شهادتش از بازماندگان او حلالیت گرفته‌اند، محمدرضا بهشتی در همین‌باره گفته بود: «... در زمانی چنان کوتاه در هنگام دفن یا روزها و ماه‌های بعد خیلی از افراد آمدند و از ما حلالیت می‌خواستند. پاسخ ما به همه آنها این بود که ایشان گفته‌اند اگر کسی نسبت به شخص من مسأله‌ای را مطرح کرده باشد، من گذشت کرده‌ام ولی مگذارید بار دیگر ناآگاهی ما را به عرصه برخوردهای غیرمنصفانه بکشاند.»از سویی دیگر همه ما می‌دانیم که در فضای رسانه‌ای افراد فراوانی هستند که فقط می‌خواهند حرفی را بزنند تا به اصطلاح قدیمی‌ها خودشان را سبک کنند و توجهی ندارند که حرف یا سخن‌شان دربرگیرنده چه محتوایی است، برخلاف این افراد، کسانی هستند که دلسوزانه مسائل را بیان می‌کنند که حرف‌شان هم برای جامعه و هم برای آن سازمان دارای اهمیت است اما دسته دیگر افرادی هستند که عاشق مطرح شدن در جامعه به هر شکل و عنوانی هستند، افرادی که جز سخن‌پراکنی هنر دیگری ندارند یعنی باید حرف بزنند تا مورد توجه افکار عموم قرار بگیرند. البته عرض کردم اگر گوینده واقعا حرفش نتیجه و فایده مثبتی برای جامعه و آن سازمان داشته باشد و این کار نیازمند شناخته‌شدن یا معرفی او باشد، مانعی ندارد و این اهداف عالیه انسانی وغیراز آن هدف پستی است که می‌گوید«ای مردم به من نگاه کنید». «دُم بجنبانیم زاستدلال و مکر تا که حیران ماند از ما زید و بکر طالب حیرانی خلقان شدیم دستِ طمع اندر الوهیت زدیم چون به بُستانی رسی زیبا و خوش بعد از آن دامان خلقان گیر و کش».
هادی ابراهیمی کیاپی | مدیرکل صداوسیمای استان مازندران