نگاهی به شرایط سوریه نشان می‌دهد که این کشور دارای یک بافتی ناهمگون در واقع مذهبی و قومی است و هرگونه تنش می‌تواند مشکلات اجتماعی، سیاسی و امنیتی را در این کشور به‌وجود آورد.این شرایط حتی در دوره بشار اسدهم وجود داشت. اکنون رویکرد ترکیه نشان می‌دهد که بعد از سقوط دولت بشار اسد، نیاز فوری و مبرم آنکارا ثبات و پایداری درسوریه است به‌ویژه با توجه به حضور جمعیت قابل‌توجه علویان و پتانسیل و ظرفیت آنها در این کشور، هرگونه بی‌ثباتی در سوریه می‌تواند به مشکلات داخلی برای ترکیه، منجر شود. از سوی دیگر ترکیه به‌دنبال ایجاد ثبات در سوریه است تا بتواند به اهداف بلندمدت خود در منطقه، از جمله احیای نفوذ عثمانی‌گری دست یابد. ترکیه یک مشکل تاریخی هم با اعراب دارد و به‌دنبال تسویه‌حساب‌های خود با آنها هستند و در عین حال می‌خواهند در آسیای میانه به‌ویژه در قفقاز جنوبی نیز نفوذ سابق خود را دنبال کند.همچنین ترکیه می‌خواهد از طریق سوریه، تکلیف خود را با منطقه غرب آسیا و تا حدودی به اصطلاح با ایران روشن کند. درهمین راستا دولتمردان ترک تلاش می‌کنند با نزدیک‌کردن کردهای سوریه به دولت جدید، ثبات را در سوریه ایجاد کنند اما به دلیل تنش‌های تاریخی با کردها این اقدام می‌تواند در آینده به یک تهدید برای ترکیه تبدیل شود. جامعه علوی در سوریه یک جامعه فعال و با سابقه  نقش‌آفرینی در عرصه سیاسی و نظامی است، بنابراین سرکوب آنها می‌تواند ثبات سوریه را با خطر مواجه کند. البته ترکیه نیز از سرکوب علویان در سوریه سود می‌برد، زیرا این اقدام فشار داخلی بر دولت ترکیه را کاهش می‌دهد و سرکوب علویان در سوریه می‌تواند بر سرکوبی علویان ترکیه نیز مؤثر باشد که در این کشور از ظرفیت بالایی برخوردار هستند. 
متن کامل را در جام جم آنلاین بخوانید

مهدی شکیبایی | کارشناس مسائل بین‌الملل