با این حال، یک پژوهش جدید این مفهوم را به چالش می‌کشد. مطالعه الکساندرا لین‌فرانک، دانشجوی دکترا در کالج ارتباط جمعی گریدی دانشگاه جورجیا نشان داد که شوخ‌طبعی مناسب می‌تواند هم دوست‌داشتنی و ارتباط‌دهنده باشد و هم درک مخاطب از مشروعیت پیام علمی دانشمندان را افزایش دهد. مطالعه فرانک و همکارانش مبتنی بر تحقیقات قبلی است که نقش شوخ‌طبعی در ارتباطات علمی، به‌ویژه در زمینه پست‌های رسانه‌های اجتماعی توسط دانشمندان را بررسی می‌کند. هدف آن پر‌کردن این شکاف با بررسی نحوه واکنش افراد به طنز و در‌عین‌حال ارائه بینش‌های عملی برای ارتباط‌دهندگان علم است. این پژوهش همچنین بر محتوای مرتبط با هوش مصنوعی، با استفاده از کاریکاتورهایی که توسط یک دانشمند خیالی به نام دکتر جیمی‌ دوون در شبکه اجتماعی ایکس پست شده بود، متمرکز شد. 
فرانک می‌گوید سیاستمداران، صنعت سرگرمی و تبلیغات از طنز برای ارتباط با مردم استفاده می‌کنند، زیرا انتقال ایده‌ها با رویکردی ساده‌تر، احتمال کمتری دارد که موجب استدلال و رد پیام یا شخص ارائه‌دهنده آن شود. وی گفت: طنز می‌تواند به تلاش‌های ارتباطی دانشمندان کمک کند اما تنها در صورتی که مردم هم فکر کنند آنها خنده‌دار هستند. با این حال، فرانک اضافه کرد که طنز باید مؤثر باشد و واقعا باعث خشنودی مخاطب شود، در غیر این صورت می‌تواند اثر معکوس داشته باشد.
این مطالعه اشاره کرد که اشکال خشن طنز را می‌توان تهاجمی دانست که ممکن است اعتبار منبع اطلاعات علمی را تضعیف کند. فرانک خاطرنشان کرد که بینش‌های حاصل از این مطالعه مهم هستند، زیرا می‌توانیم به دانشمندان در توسعه استراتژی‌های ارتباط عمومی کمک کنیم.