یک مومیایی مرموز
یک مومیایی مرموز بیش از یک قرن است که ذهن مصرشناسان را به خود مشغول کرده اما هیچ کارشناسی تاکنون آن را باز نکرده است. این مومیایی که با نام «باشیری» به معنای «دست‌نخورده» شناخته می‌شود، نزدیک به یک قرن پیش در سال ۱۹۱۹ توسط «هاوارد کارتر» مصرشناس مشهور در منطقه دره پادشاهان در شهر باستانی اقصر کشف شد، سه سال پیش از آن‌که وی مقبره باشکوه توت‌عنخ‌آمون را کشف کند.
شیوه‌ای که برای بستن پارچه‌های مومیایی این جسد باستانی استفاده شده، در هیچ مومیایی دیگری دیده نشده است. پارچه‌ها به‌گونه‌ای پیچیده شده‌اند که روی صورت مومیایی الگوی پیچیده‌ای ایجاد کرده‌اند. الگویی که به اهرام مشهور مصر شباهت دارد. میزان دقت و ظرافت در بسته‌بندی این مومیایی نشان می‌دهد که این‌فرد در جامعه مصر باستان شخصیتی بسیار مهم بوده است. با این حال هویت این‌فرد همچنان نامعلوم است، چرا که بازکردن پارچه‌های مومیایی برای مطالعه آن ممکن است به‌طور غیرقابل جبرانی به این تکنیک منحصربه‌فرد مومیایی‌سازی آسیب برساند.با این حال، دانشمندان از روش‌های دیگری برای نگاه‌کردن به درون آن استفاده کرده‌اند و سرنخ‌هایی درباره هویت این‌فرد به دست‌آورده‌اند. سی‌تی‌اسکن‌ها و آزمایش‌های پرتو ایکس، بدون دست‌زدن به مومیایی، اطلاعاتی درباره درون آن فاش کرده‌اند. این تکنیک‌ها به پژوهشگران نشان داده که مومیایی «باشیری» مردی با قد حدود ۱۶۷ سانتی‌متر بوده است.به گفته دانشمندان، قدمت این مومیایی به دوره بطلمیوسی،بین قرن دوم واوایل قرن سوم پیش ازمیلاد بازمی‌گردد. اما چرا دانشمندان نمی‌توانند این مومیایی را باز کنند؟ در پاسخ باید گفت که بازکردن پارچه‌های مومیایی مستقیم‌ترین راه برای کسب اطلاعات درباره بقایای درون آن است اما این پارچه‌ها بسیار ظریف و شکننده هستند و آسیب‌رساندن به آن‌ها، تنها نمونه شناخته‌شده این تکنیک مومیایی‌سازی را برای همیشه نابود می‌کند. به همین دلیل، متخصصان از روش‌های غیرتهاجمی مانند سی‌تی‌اسکن و پرتوهای ایکس استفاده کرده‌اند. محققان می‌گویند مشاهده ظاهر تزئینی مومیایی، اطلاعاتی درباره‌ی جایگاه این‌فرد در زندگی ارائه می‌دهد. به‌عنوان مثال یقه پهنی که روی سینه او قرار دارد از چندین ردیف مهره ساخته شده و دارای قلاب‌هایی به شکل سر شاهین است که نشانه ثروت و اهمیت او محسوب می‌شود.