ترور کوسهها به دست نهنگهای قاتل
مقالهای تازه منتشرشده به بررسی تأثیر حضور دو نهنگ قاتل(اورکا)بر کوسههای سفید بزرگ در سواحل آفریقایجنوبی پرداخته و پیامدهای زیستمحیطی آن را تحلیل کرده است. این مقاله براساس تحقیقات جدیدی است که نشان میدهد فعالیت این اورکاها ممکن است به تغییرات عمیقی دراکوسیستم دریایی منجر شود.
این گزارش درباره دو اورکای معروف به پورت و استاربورد است که از سالها پیش در سواحل آفریقایجنوبی، کوسههای سفید را شکار میکنند. این دو اورکا با مهارت خاصی کوسهها را شکافته و جگر پرچرب و مغذی آنها را میخورند، که این رفتار باعث کاهش حضور کوسههای سفید در منطقه شده است. این پدیده نهتنها توجه عمومی را جلب کرده، بلکه نگرانیهایی درباره تأثیرات گستردهتر آن بر تعادل اکوسیستم دریایی ایجاد کرده است.این دو نهنگ از سال ۲۰۱۵ بهطور مداوم کوسههای سفید را شکار کردهاند. آنها با دقت و مهارت، جگر کوسهها را که سرشار از لیپید و مواد مغذی است، جدا و بقیه بدن را رها میکنند. این رفتار ابتدا با مشاهده کوسههای مرده بدون جگر در سواحل جنوبی آفریقایجنوبی در سال ۲۰۱۵ گزارش شد. از سال ۲۰۱۵، تعداد کوسههای سفید در خلیج فالس بهشدت کاهش یافته و تاسال۲۰۱۸ عملا هیچ کوسهای در این منطقه دیده نشد. محققان معتقدند حضور این اورکاها باعث شده کوسهها مناطق شکار مورد علاقه خود را ترک کنند.کوسههای سفید معمولا فوکهای خزدار کیپ را شکار و تعداد آنها را کنترل میکردند. با غیبت کوسهها، حالا جمعیت فوکها بهطور چشمگیری افزایش یافته است. در غیاب کوسههای سفید، کوسههای بزرگجثه معروف به هفتژابی که هم رقیب و هم طعمه کوسههای سفید هستند، هم در این منطقه ظاهر شدهاند. این کوسهها نیز طعمه فوکها و دیگر گونهها را شکار میکنند.با افزایش تعداد فوکها و کوسههای هفتژابی،جمعیت ماهیهای کوچک(طعمه فوکها) و کوسههای کوچکتر(طعمه هفتژابیها) بهشدت کاهش یافته است. این تغییرات نشاندهنده اثر دومینویی در زنجیره غذایی است.دانشمندان بیش از ۲۰ سال است که جمعیت حیاتوحش این منطقه را رصد میکنند. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵، جمعیت کوسههای سفید در جزیره سیل پایدار بود اما پس از ۲۰۱۵ با ورود پورت و استاربورد، مشاهدات این کوسهها بهشدت افت کرد. اگرچه دلیل دقیق غیبت کوسهها هنوز تأیید نشده اما زمانبندی کاهش جمعیت کوسهها با ظهور لاشههای بدون جگر که به این دو اورکا نسبت داده شده، همراستاست.افزایش ناگهانی جمعیت فوکها و کوسههای هفتژابی میتواند فشار زیادی بر منابع غذایی وارد کند. براساس مطالعات دیگر، چنین انفجار جمعیتی میتواند به رقابت شدید، ریسکپذیری بیشتر برای یافتن غذا، و گرسنگی افراد ضعیفتر منجر شود.