براساس مطالعه‌ای که توسط محققان موسسه ماکس پلانک انجام شده، ژن‌ها نقش مهمی در میزان لذت بردن افراد از موسیقی ایفا می‌کنند. این مطالعه نشان می‌دهد که تفاوت‌های ژنتیکی بین افراد، می‌تواند بر چگونگی تجربه لذت از موسیقی تأثیر بگذارد.محققان از رویکرد «مطالعه دوقلوها» استفاده کردند که در آن ویژگی‌های دوقلوهای همسان و غیرهمسان مقایسه می‌شود. این روش به شناسایی نقش ژن‌ها در مقایسه با عوامل محیطی کمک می‌کند. در این مطالعه، داده‌های بیش از 9000 دوقلو از سوئد (متولد بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰) بررسی شد. این داده‌ها شامل اطلاعاتی درباره حساسیت به پاداش موسیقی، حساسیت کلی به پاداش و توانایی درک ویژگی‌های موسیقی مانند زیر و بم ملودی و ریتم بود. مطالعه نشان داد که لذت بردن از موسیقی تا حدی ژنتیکی است. بیش از نیمی از تفاوت‌ها در حساسیت افراد به لذت موسیقی به تفاوت‌های ژنتیکی آنها برمی‌گردد. این شامل واکنش‌های احساسی به موسیقی یا لذت بردن از نواختن موسیقی با دیگران است. ژن‌هایی که بر لذت از موسیقی تأثیر می‌گذارد تاحدی از ژن‌های مرتبط با توانایی‌های ادراکی موسیقی (مانند تشخیص زیر و بم) یا حساسیت کلی به پاداش (مانند لذت بردن از غذا یا فعالیت‌های دیگر) مستقل هستند. این نشان می‌دهد که لذت بردن از موسیقی یک ویژگی خاص و پیچیده است که مسیرهای ژنتیکی متفاوتی را درگیر می‌کند. محققان دریافتند که جنبه‌های مختلف لذت از موسیقی (مانند تنظیم احساسات از طریق موسیقی یا نواختن موسیقی) تحت‌تأثیر مسیرهای ژنتیکی متفاوتی قرار دارد. این پیچیدگی نشان‌دهنده آن است که هیچ ژن واحدی مسئول علاقه به موسیقی نیست بلکه مجموعه‌ای از ژن‌ها با اثرات کوچک در این امر دخیل هستند.جاکومو بیگناردی، نویسنده اصلی مطالعه، معتقد است که این یافته‌ها می‌توانند به درک عمیق‌تری از چگونگی لذت‌بخش شدن تجربیات در ذهن انسان منجر شوند. موسیقی به‌عنوان یک پدیده که چارلز داروین را نیز شگفت‌زده کرده بود، همچنان موضوعی پیچیده و جذاب برای مطالعه است. این مقاله اشاره می‌کند که موسیقی نه‌تنها بخشی از فرهنگ انسانی، بلکه بخشی از تکامل زیستی انسان است. موسیقی در پیوندهای اجتماعی، توسعه زبان و انتقال تاریخ شفاهی در جوامع اولیه نقش داشته است. این مطالعه تأیید می‌کند که علاقه به موسیقی، ممکن است ریشه‌های ژنتیکی عمیقی در تکامل انسان داشته باشد.