چرا بزها باهوش‌ترند؟
مقاله تازه‌ای به بررسی توانایی‌های شناختی گوسفندان و بزها پرداخته و نتایج تحقیقات جدیدی را شرح می‌دهد که نشان می‌دهد بزها درمقایسه با گوسفندان عملکرد بهتری در آزمون‌های شناختی دارند.
وقتی صحبت از حیوانات باهوش می‌شود، معمولا گونه‌های مزرعه‌ای مانند گوسفندان، بزها و آلپاکاها در ذهن ما جایگاهی ندارند و بیشتر به حیواناتی مثل کلاغ‌ها فکر می‌کنیم اما این پژوهش نشان می‌دهد که این حیوانات مزرعه‌ای توانایی‌های شناختی قابل‌توجهی دارند و تفاوت‌های مهمی بین گونه‌های مختلف وجود دارد. نتایج نشان می‌دهد که بزها در آزمون‌های حافظه و حل مسأله از گوسفندان و آلپاکاها پیشی می‌گیرند.
اولین مطالعه روی حافظه مکانی متمرکز بود، یعنی توانایی به‌خاطر سپردن مکان چیزی مهم، مانند غذا. این مهارت برای حیوانات در طبیعت برای یافتن آب، غذا یا سرپناه حیاتی است. دراین آزمایش، حیوانات باید غذایی را که در یکی از چندین سطل در یک فضای کوچک پنهان شده بود، پیدا می‌کردند.پس از یادگیری مکان غذا، موقعیت سطل‌ها تغییر داده شد تا سرعت و دقت حیوانات در یافتن دوباره غذا سنجیده شود. دراین آزمون بزها بهترین عملکرد راداشتند؛ آنها غذا را سریع‌تر پیدا کردند و خطاهای کمتری مرتکب شدند.گوسفندان نیز عملکرد خوبی داشتند اما نسبت به بزها اشتباهات بیشتری مرتکب شدند. آلپاکاها در تکمیل وظایف در زمان تعیین‌شده مشکل داشتند وعملکرد ضعیف‌تری نشان دادند.این توانایی برتر بزها درحافظه مکانی ممکن است به تاریخچه تکاملی آنها مرتبط باشد.بزها به‌عنوان حیواناتی که درمناظر وسیع وصخره‌ای چرا می‌کنند، احتمالا حافظه قوی‌تری برای پیمایش و بازگشت به منابع غذایی خوب پیدا کرده‌اند.
بخش دیگر این آزمون مربوط به مهارت‌های شناختی پیچیده‌تری مانند توانایی عددی و امکان طبقه‌بندی بود. در رابطه با توانایی عددی هرسه گونه توانستند تفاوت بین مقادیر بیشتر وکمتر غذا راتشخیص دهند و معمولا ظرف حاوی تعداد بیشتری خوراکی را انتخاب کردند. در موضوع طبقه‌بندی هم وقتی نوبت به گروه‌بندی اشکالی که ظاهر مشابهی داشتند رسید، هر سه گونه به یک اندازه با دشواری مواجه شدند و عملکرد مشابهی داشتند.
این مطالعات شواهدی ارائه می‌دهند که ایده فقدان توانایی‌های ذهنی درحیوانات مزرعه‌ای رابه چالش می‌کشد.هر گونه نقاط قوت متفاوتی دارد اما بزها در توانایی‌های آزمایش‌شده (حافظه و پردازش اطلاعات) کارآمدتر از گوسفندان و آلپاکاها عمل کردند. این یافته‌ها نه‌تنها از منظر علمی جالب هستند، بلکه کاربردهای عملی نیز دارند.به این معناکه درک بهتر توانایی‌های شناختی حیوانات می‌تواند به طراحی محیط‌های مناسب‌تر وغنی‌تر برای آنها کمک کند، که به بهبود کیفیت زندگی‌شان منجر می‌شود. همچنین حیواناتی با حافظه مکانی ضعیف‌تر ممکن است برای پیمایش در مراتع یا محوطه‌ها به کمک بیشتری نیاز داشته باشند، در حالی که حیوانات با توانایی‌های شناختی بالاتر می‌توانند از محیط‌های تحریک‌کننده‌تر بهره‌مند شوند.
اولین مطالعه روی حافظه مکانی متمرکز بود، یعنی توانایی به‌خاطر سپردن مکان چیزی مهم، مانند غذا. این مهارت برای حیوانات در طبیعت برای یافتن آب، غذا یا سرپناه حیاتی است. دراین آزمایش، حیوانات باید غذایی را که در یکی از چندین سطل در یک فضای کوچک پنهان شده بود، پیدا می‌کردند.پس از یادگیری مکان غذا، موقعیت سطل‌ها تغییر داده شد تا سرعت و دقت حیوانات در یافتن دوباره غذا سنجیده شود. دراین آزمون بزها بهترین عملکرد راداشتند؛ آنها غذا را سریع‌تر پیدا کردند و خطاهای کمتری مرتکب شدند.گوسفندان نیز عملکرد خوبی داشتند اما نسبت به بزها اشتباهات بیشتری مرتکب شدند. آلپاکاها در تکمیل وظایف در زمان تعیین‌شده مشکل داشتند وعملکرد ضعیف‌تری نشان دادند.این توانایی برتر بزها درحافظه مکانی ممکن است به تاریخچه تکاملی آنها مرتبط باشد.بزها به‌عنوان حیواناتی که درمناظر وسیع وصخره‌ای چرا می‌کنند، احتمالا حافظه قوی‌تری برای پیمایش و بازگشت به منابع غذایی خوب پیدا کرده‌اند.
بخش دیگر این آزمون مربوط به مهارت‌های شناختی پیچیده‌تری مانند توانایی عددی و امکان طبقه‌بندی بود. در رابطه با توانایی عددی هرسه گونه توانستند تفاوت بین مقادیر بیشتر وکمتر غذا راتشخیص دهند و معمولا ظرف حاوی تعداد بیشتری خوراکی را انتخاب کردند. در موضوع طبقه‌بندی هم وقتی نوبت به گروه‌بندی اشکالی که ظاهر مشابهی داشتند رسید، هر سه گونه به یک اندازه با دشواری مواجه شدند و عملکرد مشابهی داشتند.
این مطالعات شواهدی ارائه می‌دهند که ایده فقدان توانایی‌های ذهنی درحیوانات مزرعه‌ای رابه چالش می‌کشد.هر گونه نقاط قوت متفاوتی دارد اما بزها در توانایی‌های آزمایش‌شده (حافظه و پردازش اطلاعات) کارآمدتر از گوسفندان و آلپاکاها عمل کردند. این یافته‌ها نه‌تنها از منظر علمی جالب هستند، بلکه کاربردهای عملی نیز دارند.به این معناکه درک بهتر توانایی‌های شناختی حیوانات می‌تواند به طراحی محیط‌های مناسب‌تر وغنی‌تر برای آنها کمک کند، که به بهبود کیفیت زندگی‌شان منجر می‌شود. همچنین حیواناتی با حافظه مکانی ضعیف‌تر ممکن است برای پیمایش در مراتع یا محوطه‌ها به کمک بیشتری نیاز داشته باشند، در حالی که حیوانات با توانایی‌های شناختی بالاتر می‌توانند از محیط‌های تحریک‌کننده‌تر بهره‌مند شوند.