این کتاب، با روایتی کابوس‌وار به بررسی تأثیرات مخرب جنگ بر روان انسان می‌پردازد و از همان زمان انتشار، توجه گسترده‌ خوانندگان و منتقدان، از جمله ماکسیم گورکی، را به خود جلب کرد. خنده سرخ، روایت سربازی گمنام است که پس از تجربه‌ وحشت‌های جنگ به خانه بازمی‌گردد اما سایه‌ جنگ همچنان روح و روان او را تسخیر کرده است. آندریف در این کتاب با ترکیبی از نمادگرایی جهانی وهم‌آلود و آخرالزمانی خلق می‌کند. نثر او شعرگونه، تصویری و پر از توصیفات بصری است که گویی خواننده را به دل کابوس‌های راوی می‌برد. صحنه‌های جنگ، با جزئیاتی هولناک و در عین حال شاعرانه، مانند تابلوهای نقاشی پیش چشم خواننده جان می‌گیرند. استفاده از روایت سیال ذهن و یادداشت‌های پراکنده، حس آشوب و ازهم‌گسیختگی ذهنی قهرمان را به‌خوبی منتقل می‌کند. یکی از نقاط قوت رمان، گمنام ماندن شخصیت‌هاست. آندریف با حذف نام‌ها، سرباز داستان را به نمادی از هر سرباز گرفتار در جنگ تبدیل می‌کند. این انتخاب، همدلی خواننده را با تجربه جهانی جنگ عمیق‌تر می‌کند. همچنین، انتقال روایت از سرباز به برادرش، بدون تغییر سبک، نشان‌دهنده سرایت ویرانی جنگ به جامعه و حتی کسانی است که مستقیما در آن حضور نداشته‌اند. 

نویسنده: لئونید آندریف
مترجم: حمیدرضا آتش‌برآب
نشر: پارسه
سال انتشار: 1402