زمانی می‌توانیم از داشتن سرمایه‌های انسانی‌مان که همانا کودکان، نوجوانان و‌ جوانان عزت‌مدار ایران سرفرازند به خود ببالیم که حریم حرمت معلم را به نحو احسن صیانت کنیم و اجازه ندهیم دغدغه‌های متعالی انسان‌های بزرگی که باید ساختن فردای بهتر ایران و تربیت نسل‌هایی امام زمانی، ولایی، فکور، آینده‌نگر، متعهد، موحد، امیدوار، سلیم، معتدل، پاکروان و باایمان، نهایت آرزو و غایت آرمان‌هایش باشد، به برخی انگیزه‌ها و مشغله‌های فکری از جنس نگرانی از کاستی‌های معیشتی فرو کاهد و مانع تحقق این آینده‌ شکوهمند شود.  سرمایه‌گذاری در حوزه گسترده و‌ پرمخاطب فعالیت‌های فرهنگی، تربیتی، آموزشی و‌ پژوهشی در آموزش وپرورش و‌بالاخص درمدارس دولتی وکمتربرخوردار،یک فرصت ممتاز درراستای حل معضلات پیچیده‌ای است که امروز اجتماع ما را با آثار بعضی کم‌توجهی‌های ناصواب تاریخی به آموزش و پرورش مواجه کرده. برای حفظ ‌شأن معلم می‌بایست شئونات مدارس را محفوظ داشت و به‌عنوان مثال این تلقی را اصلاح کرد که صرف هزینه‌های میلیاردی برای ساخت یک ساختمان یا مخارجی شبیه به آن می‌تواند برحمایت از فعالیت‌های هزینه‌بر تربیتی، ورزشی و آموزشی مدارس رجحان داشته باشد؛ چراکه اثر ابتناء فلان بنا، روی زمین باقی می‌ماند ولی نتیجه پرداخت کمک‌هزینه‌های لازم برای کشف و پرورش استعدادهای فرهنگی، هنری،قرآنی،مهارتی، مدیریتی، اجتماعی و...دانش‌آموزان طی کوتاه‌مدت مشخص نیست. 
متن کامل یادداشت را در «جام‌جم آنلاین» بخوانید.