در این شرایط سه رویکرد در مواجهه با تحریم‌ها وجود دارد: رویکرد اول رفع تحریم‌ها از طریق مذاکره و رسیدن به توافق است که در کوتاه مدت اساسا ممکن نیست. و رویکرد دوم خنثی‌سازی تحریم‌هاست به این معنا که بالاخره تحریم‌ها را به عنوان یک واقعیت بپذیریم و دنبال مدیریت و کاهش اثر آن بر زندگی مردم باشیم. 
و در نهایت، رویکرد سوم تسلیم شدن و اعلام این که کاری نمی‌توان کرد که اساسا بی‌معناست. نکته این است که در این شرایط حتی اگر ما برای برداشتن تحریم‌ها به مذاکره قائل باشیم، طبیعتا باید تا یک سطحی از رویکرد دوم را پیگیری کنیم در واقع، باید اثر تحریم‌ها روی زندگی مردم کم شود تا دشمن کوتاه بیاید. در شرایطی که تحریم‌ها مدیریت نشده است، دشمن انگیزه‌ای برای رفع تحریم‌ها نخواهد داشت.در مسیر مدیریت تحریم، اقداماتی چون تنوع دادن به مبادی واردات کالاهای اساسی، موثر کردن نحوه تسویه سیستم ارزی و ایجاد پیمان‌های ارزی با کشورهایی که عمده تجارتمان با آنهاست، امید به رفع تحریم‌ها را واقعی‌تر می‌کند.متاسفانه الان به نظر می‌رسد که  ما نگاهی مبتنی بر قبول شرایط تحریم و اقدام در حوزه‌هایی چون صنعت و مسائل ارزی نداریم. این در حالی است که باید با قبول شرایط تحریمی به سمت مدیریت اثر آن بر مردم رفت تا اهرم فشار را از دشمن گرفت که این البته نیازمند بسته‌ای از اقدامات و گا‌مهاست. 
یکی از گام‌های اولیه در این عرصه اصلاح نظام بانکی و مشخصا هدایت اعتبارات بانکی به سمت تولید است که می‌تواند ظرفیت بزرگی را برای توسعه کشور در همین شرایط تحریمی فعال کند. وقتی به این واقعیت توجه می‌کنیم که امسال نزدیک به 7000 همت تسهیلات بانکی ارائه شده، در حالی که بودجه عمرانی دولت 200 همت بوده، متوجه اهمیت این مسأله می‌شویم. باید با بازتعریف سمت و سوی اعتبارات بانکی به جای این‌که این اعتبارات صرف برج‌سازی یا مال‌سازی و دلالی زمین و مسکن و خریدن ارز و طلا شود، آنها را به سمت کسب و کارهای مولد و پروژه تولید-صادرات محور برد.

میثم ظهوریان | نماینده مجلس