وقتی سوجان در کنار مادرحوا تلاش می‌کند تا موثر باشد و از طرفی، در قامت یک قابله، خط اتصال یک نسل را ایفا می‌کند، می‌توان دریافت که زنان در طول تاریخ چقدر  موثر بوده‌اند. نگاهی به میراث باستانی و واقعی که در طول این سریال به نمایش درمی‌آید- از آیین باستانی نوروز تا چاوش‌خوانی و استقبال از مسافران مشهد- روی دیگری از فرهنگ را  در  دل روستاهای شمال کشور نمایان می‌کند. سوجان مثل مادرش هم زن واقعی ایرانی است و هم تلاش می‌کند پیشرو باشد. هم درس می‌خواند و هم تلاش می‌کند همپای یک پسر، با پدرش همراه شود. برآیند همه اینها، حاکی از آن است که زنان در دل تاریخ نه تنها در هدایت خانواده‌شان نقش داشته و موثر بوده‌اند که میراث‌دار و پاسدار فرهنگ بومی خود بودند. این را می‌شود در خط به خط قصه سوجان به درستی مشاهده کرد. سوجان، مادرحوا، مادرجان و دیگر زنانی که  قصه سوجان را شکل می‌دهند، همگی روایتگر زنان ایرانی در دل تاریخ هستند.