گفت‌وگوی «قاب کوچک» با مریم واعظ‌پور، گوینده رادیو
هنوز رادیو ترجیح من است
صدایش هنوزهم مسحورکننده و عمرش را دررادیو گذرانده است. او درهمه این سال‌ها می‌توانسته جلوی دوربین سریال‌های تلویزیونی برود و دیده شود اما ترجیح داده پشت میکروفن صدایش را با شنوندگان رادیویی تقسیم کند و این لذت را در همه این سال‌ها با خود به همراه داشته است.
مریم واعظ‌پور درآستانه ۸۵سالگی رادیو آن را همدمی صمیمی ومهربان می‌داندومی‌گوید: آنهایی که در رادیو کار می‌کنند، عاشقانه این یار دیرین را دوست دارند. آنچه در ادامه می‌آید گفت‌وگوی ما با این پیشکسوت رادیو‌ست.
چه شد که وارد رادیو شدید؟ از ابتدا این علاقه‌مندی وجود داشت؟
متولد ۱۷ فروردین ۱۳۳۶در تهران هستم و پس از اخذ مدرک دیپلم، دوره فن بیان و عروض فارسی و شعرخوانی را در سال ۱۳۶۷ در محضر استاد جواد مانی گذراندم. ۳۷ سال است تجربه گویندگی دارم.
از کدام شبکه رادیویی شروع کردید؟
ابتدا با رادیو ایران و دعوت بانو درودی کارم را شروع کردم. بعد از افتتاح شبکه رادیویی جوان، با دعوت حسن خجسته که مدیر آن شبکه بود به رادیو جوان رفتم و در آنجا بیشتر برنامه‌های ادبی و عرفانی داشتم اما آرام‌آرام با تغییر شکل اجرا، در این شبکه به دعوت کامران کاظم‌زاده مدیر اسبق رادیو فرهنگ نزدیک به ۱۰ سال پیش به این شبکه آمدم و با این‌که در رادیو پیام شیفت دارم اما خودم را یک رادیو فرهنگی می‌دانم.
شماصدای خاصی دارید و بیشتر با شعرخوانی‌هاونیایش‌هایتان شناخته می‌شوید، درسبک‌های دیگر هم گویندگی کرده‌اید؟
یک گوینده باید در همه‌جور برنامه‌ای بتواند اجرا داشته باشد؛ من هم دربرنامه‌های علمی وسیاسی گویندگی کردم و با وجود اجرای برنامه‌های متنوع اما علاقه اصلی من، حوزه ادب و عرفان است.
غیر ازحضور در رادیو پیام در چه برنامه‌های دیگری فعالیت می‌کنید؟
در«خسرو خوبان»، «هفت اقلیم»، «چراغداران»، «مجلس در گذر زمان» و «هزاره ادب فارسی» با شنوندگان رادیو فرهنگ همراه هستم .
به‌نظر شما حال گویندگی در سال‌های اخیر چطور بوده است؟
صدای خوب، تکنیک و مطالعه از ضروریات یک گوینده موفق است. من به توانمندسازی و دانش و مهارت و اطلاعات عمومی برای گویندگان اعتقاد ویژه دارم؛ به‌نظرم این چند سال خیلی حال گویندگی در رادیو خوب نیست.یک گوینده باید آن‌قدر توانمند باشد که بتواند همه نوع برنامه‌ای را اجرا کند اما مهم این است در هر اجرا مطالعه کافی داشته باشد.البته تخصص من برنامه‌های فلسفی، عرفانی و ادبی است اما دیگر برنامه‌های سیاسی و علمی هم گویندگی کرده‌ام و درعین‌حال هربار پشت میکروفن می‌نشینم، مانند روزهای اول همه توجه و دقتم را به برنامه می‌دهم، درحالی‌که متاسفانه این روزها کمتر گویندگان برای این میکروفن دست و دل‌شان می‌لرزد.
چقدر انتقال تجربه‌های‌تان به گویندگان جوان برای‌تان مهم است؟
هر زمان که به رادیو می‌آیم همه تلاشم همنشینی و هم‌صحبتی با جوانان است. ما صداهای جدید و خوبی داریم که اگر خوب پرورش یابند، می‌توانند آینده خوبی داشته باشند؛ از طرفی من خودم هنوزخودم رابی‌نیاز ازآموزش و مطالعه نمی‌دانم و در همه‌حال در پی یادگیری هستم. به همه دوستان و عزیزان هم همین توصیه را دارم که همیشه در طلب دانش باشند و خودشان را بی‌نیاز از دانستن ندانند.
و اما کار تلویزیونی؟
(می‌خندد) ترجیح می‌دهم همچنان از این جعبه جادویی صدایم شنیده شود.با همه پیشنهادهایی که داشته‌ام و دوستان خوبی که در تلویزیون دارم اما علاقه‌ای به حضور در تلویزیون ندارم. کار در رادیو صمیمیت دیگری دارد؛ حاضر نیستم که این اصالت و صمیمیت را از دست بدهم. البته که چند سالی است دوربین به استودیوهای رادیویی هم راه پیدا کرده اما همچنان نفس‌کشیدن در هوای رادیو برایم ارجح است.
فکر می‌کنید چقدر مردم رادیو گوش می‌کنند؟
با وجود رسانه‌های متعددی که وجود دارد و پادکست‌ها و فضای مجازی و... من احساس می‌کنم که رادیو نسبت به گذشته کمرنگ شده اما باز هم نمی‌توان قدرت جذب و صمیمیت این رسانه گرم را انکار کرد و هنوز مخاطبان خودش را دارد.در بسیاری از برنامه‌ها واقعا پیامک‌ها و تماس‌هایی که داریم نشان می‌دهد شنوندگان هنوز به رادیو وفادارند، پیر و جوان هم ندارد و فرقی نمی‌کند. من خیلی از جوان‌ها را دیده‌ام که ترجیح می‌دهند رادیو گوش کنند تا این‌که تلویزیون تماشا کنند یا این‌که وقتی در ماشین نشسته‌اند، ترجیح می‌دهند رادیو گوش کنند تا این‌که موسیقی گوش کنند.بسیاری افراد اولین اخبار را از رادیو دریافت می‌کنند و هنوز به‌عنوان منبع ومرجع معتبر برای مردم قابل اطمینان است. از طرفی در این سال‌ها تجربه نشان داده مردم برنامه‌های فاخر موسیقی را دوست دارند و برای شنیدن آن ساعت پخش و موج رادیو را فراموش نمی‌کنند.
خوش‌صدایی در خانواده شما موروثی است؟
نسیم صدای خوبی دارد؛ خودش دوست داشت صدا‌پیشه شود و از سال ۱۳۷۵ او هم رادیویی شد.
چقدر از مردم می‌دانند مادر گوینده «مشترک مورد نظر در دسترس نیست» شمایید؟
من گوینده ۱۱۸بودم و خب تلاش کردم از همه خلاقیت‌های گویندگی استفاده کنم؛ تا آنها که منتظر می‌مانند تا به اپراتور وصل شوند، احساس خوبی داشته باشند،دخترم هم که گوینده اپراتورتلفن همراه شدبه این مسأله توجه داشت،بیشتر همکاران و برخی مردم می‌دانند که من مادر نسیم رفیعی، گوینده رادیو وصدا‌پیشه تیزرهای تبلیغاتی هستم. هر چند نسیم به‌عنوان دوبلور، در دوبله تعداد زیادی از فیلم‌ها و پویانمایی‌های خارجی را هم کار کرده است.
راحله‌سادات آجودانی - خبرنگار
چه شد که وارد رادیو شدید؟ از ابتدا این علاقه‌مندی وجود داشت؟
متولد ۱۷ فروردین ۱۳۳۶در تهران هستم و پس از اخذ مدرک دیپلم، دوره فن بیان و عروض فارسی و شعرخوانی را در سال ۱۳۶۷ در محضر استاد جواد مانی گذراندم. ۳۷ سال است تجربه گویندگی دارم.
از کدام شبکه رادیویی شروع کردید؟
ابتدا با رادیو ایران و دعوت بانو درودی کارم را شروع کردم. بعد از افتتاح شبکه رادیویی جوان، با دعوت حسن خجسته که مدیر آن شبکه بود به رادیو جوان رفتم و در آنجا بیشتر برنامه‌های ادبی و عرفانی داشتم اما آرام‌آرام با تغییر شکل اجرا، در این شبکه به دعوت کامران کاظم‌زاده مدیر اسبق رادیو فرهنگ نزدیک به ۱۰ سال پیش به این شبکه آمدم و با این‌که در رادیو پیام شیفت دارم اما خودم را یک رادیو فرهنگی می‌دانم.
شماصدای خاصی دارید و بیشتر با شعرخوانی‌هاونیایش‌هایتان شناخته می‌شوید، درسبک‌های دیگر هم گویندگی کرده‌اید؟
یک گوینده باید در همه‌جور برنامه‌ای بتواند اجرا داشته باشد؛ من هم دربرنامه‌های علمی وسیاسی گویندگی کردم و با وجود اجرای برنامه‌های متنوع اما علاقه اصلی من، حوزه ادب و عرفان است.
غیر ازحضور در رادیو پیام در چه برنامه‌های دیگری فعالیت می‌کنید؟
در«خسرو خوبان»، «هفت اقلیم»، «چراغداران»، «مجلس در گذر زمان» و «هزاره ادب فارسی» با شنوندگان رادیو فرهنگ همراه هستم .
به‌نظر شما حال گویندگی در سال‌های اخیر چطور بوده است؟
صدای خوب، تکنیک و مطالعه از ضروریات یک گوینده موفق است. من به توانمندسازی و دانش و مهارت و اطلاعات عمومی برای گویندگان اعتقاد ویژه دارم؛ به‌نظرم این چند سال خیلی حال گویندگی در رادیو خوب نیست.یک گوینده باید آن‌قدر توانمند باشد که بتواند همه نوع برنامه‌ای را اجرا کند اما مهم این است در هر اجرا مطالعه کافی داشته باشد.البته تخصص من برنامه‌های فلسفی، عرفانی و ادبی است اما دیگر برنامه‌های سیاسی و علمی هم گویندگی کرده‌ام و درعین‌حال هربار پشت میکروفن می‌نشینم، مانند روزهای اول همه توجه و دقتم را به برنامه می‌دهم، درحالی‌که متاسفانه این روزها کمتر گویندگان برای این میکروفن دست و دل‌شان می‌لرزد.
چقدر انتقال تجربه‌های‌تان به گویندگان جوان برای‌تان مهم است؟
هر زمان که به رادیو می‌آیم همه تلاشم همنشینی و هم‌صحبتی با جوانان است. ما صداهای جدید و خوبی داریم که اگر خوب پرورش یابند، می‌توانند آینده خوبی داشته باشند؛ از طرفی من خودم هنوزخودم رابی‌نیاز ازآموزش و مطالعه نمی‌دانم و در همه‌حال در پی یادگیری هستم. به همه دوستان و عزیزان هم همین توصیه را دارم که همیشه در طلب دانش باشند و خودشان را بی‌نیاز از دانستن ندانند.
و اما کار تلویزیونی؟
(می‌خندد) ترجیح می‌دهم همچنان از این جعبه جادویی صدایم شنیده شود.با همه پیشنهادهایی که داشته‌ام و دوستان خوبی که در تلویزیون دارم اما علاقه‌ای به حضور در تلویزیون ندارم. کار در رادیو صمیمیت دیگری دارد؛ حاضر نیستم که این اصالت و صمیمیت را از دست بدهم. البته که چند سالی است دوربین به استودیوهای رادیویی هم راه پیدا کرده اما همچنان نفس‌کشیدن در هوای رادیو برایم ارجح است.
فکر می‌کنید چقدر مردم رادیو گوش می‌کنند؟
با وجود رسانه‌های متعددی که وجود دارد و پادکست‌ها و فضای مجازی و... من احساس می‌کنم که رادیو نسبت به گذشته کمرنگ شده اما باز هم نمی‌توان قدرت جذب و صمیمیت این رسانه گرم را انکار کرد و هنوز مخاطبان خودش را دارد.در بسیاری از برنامه‌ها واقعا پیامک‌ها و تماس‌هایی که داریم نشان می‌دهد شنوندگان هنوز به رادیو وفادارند، پیر و جوان هم ندارد و فرقی نمی‌کند. من خیلی از جوان‌ها را دیده‌ام که ترجیح می‌دهند رادیو گوش کنند تا این‌که تلویزیون تماشا کنند یا این‌که وقتی در ماشین نشسته‌اند، ترجیح می‌دهند رادیو گوش کنند تا این‌که موسیقی گوش کنند.بسیاری افراد اولین اخبار را از رادیو دریافت می‌کنند و هنوز به‌عنوان منبع ومرجع معتبر برای مردم قابل اطمینان است. از طرفی در این سال‌ها تجربه نشان داده مردم برنامه‌های فاخر موسیقی را دوست دارند و برای شنیدن آن ساعت پخش و موج رادیو را فراموش نمی‌کنند.
خوش‌صدایی در خانواده شما موروثی است؟
نسیم صدای خوبی دارد؛ خودش دوست داشت صدا‌پیشه شود و از سال ۱۳۷۵ او هم رادیویی شد.
چقدر از مردم می‌دانند مادر گوینده «مشترک مورد نظر در دسترس نیست» شمایید؟
من گوینده ۱۱۸بودم و خب تلاش کردم از همه خلاقیت‌های گویندگی استفاده کنم؛ تا آنها که منتظر می‌مانند تا به اپراتور وصل شوند، احساس خوبی داشته باشند،دخترم هم که گوینده اپراتورتلفن همراه شدبه این مسأله توجه داشت،بیشتر همکاران و برخی مردم می‌دانند که من مادر نسیم رفیعی، گوینده رادیو وصدا‌پیشه تیزرهای تبلیغاتی هستم. هر چند نسیم به‌عنوان دوبلور، در دوبله تعداد زیادی از فیلم‌ها و پویانمایی‌های خارجی را هم کار کرده است.
راحله‌سادات آجودانی - خبرنگار
ضمیمه قاب کوچک
تیتر خبرها
