من باور دارم که هر طلوع آفتاب، فرصتی دوباره برای ساختن، برای جبران، برای بهتر شدن است. من نوجوان هستم و جهان پیش‌رو یم گسترده و پر از احتمالات. آموخته‌ام که شکست، پایان راه نیست، بلکه سکوی پرتابی است به سوی موفقیت‌های بزرگ‌تر. هر زخم، نشانه‌ای از مبارزه و هر تجربه، درس‌نامه‌ای برای آینده.
من به قدرت رویاهایم ایمان دارم. رویاهایی که قلبم را گرم می‌کنند و انگیزه‌ام را شعله‌ور. رویاهایی که به من یادآوری می‌کنند که چه کسی هستم و برای چه چیزی تلاش می‌کنم. من در این مسیر تنها نیستم. خانواده، دوستان و جامعه‌ام، حامیان من هستند. کسانی که به من باور دارند و در سختی‌ها کنارم می‌مانند. من مسئولیت‌پذیرم. می‌دانم که آینده در دستان من و هم‌نسلانم است. پس تلاش می‌کنم تا بهترین نسخه از خود باشم و به جامعه‌ام خدمت کنم.  هیچ‌کس نمی‌تواند امید را از من بگیرد. چون امید، ریشه در باورهای من دارد، در رویاهای من، در عشق من به زندگی و در ایمان من به آینده. امید، سلاح من است و با آن، هر نبردی را پیروز خواهم شد. من با امید زنده هستم، نفس می‌کشم و  جهان را فتح خواهم کرد. امید، نیروی محرکه‌ من است و هیچ‌کس نمی‌تواند این نیرو را از من بگیرد. من با امید پیش می‌روم و آینده‌ خود را با دستان خودم می‌سازم. من قدرت خلق آینده‌ای بهتر را دارم و به این قدرت ایمان راسخ دارم.

نرگس طهمورثی - تهران