داستان درباره دختری از نسل Z است که خانواده‌اش را به‌شدت به زحمت انداخته. این وضعیت به حدی رسیده که از شکاف نسلی فراتر رفته و عشق او به موسیقی کره‌ای (کی‌پاپ) و خوانندگانش، دردسرهای بی‌پایانی برای خودش و اطرافیانش به‌وجود می‌آورد.ابراهیم امینی، نویسنده نام‌آشنایی برای اهالی هنر است و از انشعابات محمدحسین مهدویان و نوع نگاه خاصی که به‌وجود آورد آمده است. او نویسنده بسیاری از فیلم‌های مهم ازجمله ماجراهای نیمروز، لاتاری و موقعیت مهدی است و فیلم‌هایی که نوشته جزو آثار فوق مهم دوران جدید سینماست. امینی به‌تازگی نمایشی را کارگردانی می‌کند به‌نام «ترور» که چیزی فراتر از نمایش است و مخاطبش را به چالش می‌کشد. انگار او علاقه‌مند به ساخت چالش‌های متعدد و نگاه جدیدی به موضوعات مختلف است. به‌جز کارگردان، حضور ساره بیات در یک نقش درخور و استفاده از بازیگران نوجوان نکات مهم و پررنگ چشم‌بادومی است که وقتی اثر را ببینید حسابی متوجه عمق آن می‌شوید.در چشم بادومی ما با داستانی چفت‌وبست‌دار روبه‌رو می‌شویم که حضور عناصری مثل تصاویر و برش‌هایی از موسیقی کره‌ای و فیلم‌های آمریکایی حسابی چشم‌های‌مان راگرد می‌کند درحدی که ناخودآگاه لبخندی بر لب‌مان می‌نشیند که بالاخره یک اثر درحد و اندازه فیلم خارجی را در بخش تصویر می‌بینیم و زرق‌وبرق‌های عمیق فیلم حال‌مان را خوب می‌کند.فیلمنامه فیلم بسیار موشکافانه طراحی و نوشته شده، در حدی که مخاطب از ابتدا وارد فیلم می‌شود، اما اگر در اوایل فیلم هم نتوانید همراه داستان شوید آن‌قدر قلاب طی فیلم وجود دارد که دیگر چاره‌ای جز همراهی ندارید.داستان شکاف نسل‌ها موضوعی کلیشه‌ای به نظر می‌رسد اما این نوع نگاه بسیار جالب توجه است، زیرا فیلمساز سراغ توصیه‌های اخلاقی نمی‌رود و گوش به نسل Z می‌دهد، آنها را می‌شناسد و قضاوت‌شان نمی‌کند، با همراهی آنان تنها مسیر را نشان‌مان می‌دهد که این نسل جوان چقدر با نسل‌های قبل خود متفاوت است. اگر بخواهیم بگوییم تیم تولید کار تا چه اندازه در این امر موفق بوده است، باید بگویم شما بایک اثرموفق روبه‌روهستید، درحدی که کمبود شناخت کافی از شخصیت‌های غیراصلی و ندانستن سرانجام‌ها ما را با فیلم مدرن طرف نمی‌کند، زیرافیلم راهش رامی‌رود ونقطه خود را در انتها می‌گذارد.فیلم جزو پنج اثر باکیفیت جشنواره فجر بود که با برنده‌شدن سیمرغ حمایتی خانه سینما بودجه ساخت فیلم بعدی فیلمساز نیز مهیاست که ما را برای دیدن یک فیلم خوب دیگر مثل چشم بادومی مشتاق‌تر می‌کند، فیلمی که نوک نمی‌زند، قضاوت نمی‌کند، همراه می‌شود و درک جدیدی به مخاطب بابت جوانانی که شاید به‌خاطر کمبود شناخت نتوانیم با آنها ارتباط بگیریم را می‌دهد.آیا دوباره به دیدن چشم‌بادومی خواهم نشست؟ با کمال میل همچنان علاقه به گرد شدن چشمانم در سینما دارم.

امیرمحمد خسروجردی | هنرجوی مدرسه نقد جام‌جم