مجتهده
آن بانوی عفیفه عالمه، آن کامله واصله صادقه، آن محب تحصیل، تمرین و تدریس، آن پاک مانده دامن از مکر،حیلت وتدلیس،آن غریق اقیانوس علوم دینی،آن رسته ازتعلقات زمینی، آن اولین زن که شدمجتهد درجهان اسلام،آن که داشت درخواندن،مطالعه و تحقیق ابرام،آن دارنده اجازه اجتهاد،آن درمسیرکمال به سوی عقل مستفاد،آن عارف به معارف،آن که بودبا ناسیونالیزم مخالف،آن صاحب کتبی چون اربعین الهاشمیه،جامع الشتّات،معاد یا آخرین سیربشر،نفحات الرحمانیه فی الواردات القلبیه،تفسیر مخزن العرفان،از آن‌دسته مردم بودکه اگر نبود،جهان از وجود زنی‌عالم و دانشمند محروم‌می‌ماند.
«دختر مرحوم حاج سید محمدعلی امین‌التجار اصفهانی که بانویی بزرگوار، شریف، اصیل، عالم و فرزانه، برگزیده زنان زمان و مایه شگفتی دورانش است، از کسانی است که مدت مدیدی از عمرش و زمان درازی از زندگی‌اش را صرف تحصیل علم نموده است.» این جملات ارزشمند عالمی از عالمان تشیع است در وصف بانویی که قصد بیان حالات و صفات و زندگی‌اش را داریم. نوشته که در جوانی وقتی که هشت فرزند خود الا یکی را از دست داد در اثر بیماری، توجه به تحصیل از سوی او متوقف نگردید و مجالس درس، بحث، تعامل و مباحثه را تعطیل ننمود. خودش در گفته‌ها و نکته‌هایی که از او به‌جا مانده عنوان می‌دارد که این مرگ فرزندان پشت‌سر هم، امتحانی بود که باری تعالی این بانو را در آن افکنده بوده و باید کلاه از سر تاریخ بیفتد که او با تمام این حسرت‌ها و تشویش‌ها، تحصیل را رها نکرد و در میانسالگی به درجه اجتهاد رسید. اجتهاد راعلما وقتی به کسی اعطا می‌کنند که توانمندی‌اش محرز و استنباطش ممتاز و فهمش عالی شده باشد نسبت به دین خدا، روایت پیغمبر(ص) و فقه اصغر و اکبرش. باید نیک دانست که او را تاریخ تولد سنه 1265 خورشیدی نوشته‌اند و لذا با بسیاری از رخدادهای معاصر قرین بوده. یکی‌شان مشروطه و یکی‌شان تلاش‌های جو غالب حاکمیت برای تضعیف دین و اولیای دین و نیز متدینین.هست در تاریخ میهن ما که زمانی که فردی موسوم به دولت‌آبادی با ایجاد «شرکت خواتین اصفهان»، به همراه جمعی از زنان همفکر خود به تبلیغ تفکر غیردینی می‌پرداخت، بانو امین با سخنرانی در جلسات مذهبی زنان و تأسیس «کانون تبلیغات و تعلیمات دینی» و نگارش کتاب روش خوشبختی به شبهه افکنی‌های دولت‌آبادی و همفکرانش پاسخ می‌داد. سرانجام با استقبال زنان متدین اصفهان از سخنرانی‌ها و مرکز تازه تأسیس امین و بالا گرفتن اعتراضات به عملکرد شرکت خواتین اصفهان، دولت‌آبادی مجبور به تعطیلی روزنامه زبان زنان و ترک اصفهان شد. وی در مقابل ناسیونالیسم رضاشاه، خود را «بانوی ایرانی» لقب داد. از مهم‌ترین آثارش دوره 15 جلدی تفسیر در کتاب‌الله است که به قطع می‌دانیم این عمل نزد خدایش ماجور، محبوب و مستور است و از آنچه نیک است، ثواب خواهد برد، عوض عمل صوابش. وی از 40 سالگی تا پایان عمر به تألیف کتاب، تدریس و پاسخگویی به پرسش‌های دینی و تأسیس مؤسسات فرهنگی مشغول بود. تأسیس مدرسه علمیه‌ای به نام مکتب فاطمه (س) که با بیش از ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ شاگرد، در سال ۱۳۴۶ آغاز به کار کرد، از دیگر کارهای فرهنگی امین است که در اوضاع بسیار سخت فرهنگی و سیاسی جامعه آن زمان، صورت گرفت و زمینه تحصیل زنان علاقه‌مند به آموختن معارف اسلامی را فراهم ساخت. تأسیس چند دبیرستان دخترانه و تربیت شاگردان، بخشی از فعالیت‌های وی محسوب می‌شود. دو زن به نام‌های همایونی و غازی از شاگردان برجسته وی، پس از مرگ وی به اداره امور این مدرسه پرداختند.
