کوتاه نوشته‌های این کتاب، عموما در رابطه با مفهوم تربیت، باورها و بایسته‌های یک مربی، اصول حاکم بر یک حرکت تربیتی، جذب و ارتباط با مربی، ویژگی‌های یک جمع تربیتی، اهمیت مطالعه، خانواده، اردو و... به نگارش درآمده است. 
حسن مجیدیان در مقدمه کتاب متذکر شده که هدف اصلی و منظور نهایی او از نگارش این نوشته‌ها، دعوت از کارشناسان، دست‌اندرکاران و مربیان تربیتی برای ثبت تجربیات و مشاهدات خود در حیطه تربیت است. امروزه بسیاری از دلسوزان و دوستداران نسل نوخاسته ما، با شوقی وافر و همتی والا مشغول فعالیت و مجاهدت در این عرصه مهم و خطیر هستند اما تجربیات، دانسته‌ها و دستاوردهای ایشان عموما به‌طور مناسب و مکفی، مکتوب و قلمی نشده و در دسترس قرار نگرفته است‌. شاید امثال این نوشته‌ها شوق و انگیزه‌ای برای ثبت تجربیات و به اشتراک گذاشتن آنها توسط اهالی فرهنگ و تربیت را منجر شود. دوره‌ات نگذشته مربی تلاش دارد تا اهمیت این مطلب را قبل از بروز فراموشی و به خاک رفتن تجربیات مربیان، گوشزد کند. اختصار و موجزگویی، تاکید بر واضحات و امهات کار تربیتی، ذکر پاره‌ای از تجربیات و خاطرات عینی، شوق‌آفرینی و امید‌بخشی به مربیان تربیتی و... از‌جمله محورهایی بوده که نویسنده در نگارش این کتاب جمع و جور مدنظر داشته است.پیش از این نیز کتاب «همیشه مربی» از این نویسنده منتشر شده بود. این کتاب که حاصل گفت‌وگو با خانواده، دوستان و شاگردان شهید است تلاش دارد با اختصار و سادگی، روایت‌هایی از سلوک تربیتی و فعالیت‌های پردامنه فرهنگی شهید عبدی را پیش‌روی مخاطبان به‌ویژه مربیان تربیتی و آنها که دستی بر تربیت دانش‌آموزان و نوجوانان دارند، قرار دهد.