چشمانم انتظار روزی را می‌کشد که دختر ایران زمین در یک دانشگاه دولتی رشته خلبانی بخواند. آیا روزی می‌رسد که در دانشگاه‌های ایران تعداد دانشجویان دختری را که می‌پذیرند با تعداد پسران برابر باشد؟ یا اصلا یکبار هم جبران گذشته شود و تعداد سهمیه‌ای که از دانشگاه‌ها برای پذیرش دانشجویان دختر قرار گرفته بیشتر باشد؟ نکته جالب این‌که این ماجرا زمانی اتفاق می‌افتد که اگر سری به دانشگاه‌ها بزنید مشاهده خواهید کرد تعداد دختران بیشتر از پسران است. حتی زمان انتخاب واحد هم زمانی که دروس عمومی را انتخاب می‌کنی متوجه می‌شوی تعداد ظرفیت باقی‌مانده برای بانوان صفر است در حالی که حدود 40 نفر ظرفیت برای پسران باقی‌مانده است. از مسأله مهم تحصیل و شغل دختران که بگذریم زمانی که به اتفاقات جامعه نگاه کنیم بازهم تفاوت زیادی بین دختران و پسران می‌بینیم.به عنوان مثال اگر پسری پس از ساعت 10شب در خیابان یا هرجای دیگری دیده شود می‌گویند: او یک پسر است اما اگر یک دختر در این بازه زمانی در هرمکانی دیده شود می‌گویند: این دیگر چه دختری است؟ یعنی خانواده‌اش به او چیزی نمی‌گویند؟ اگر پسری بدون خانواده به تنهایی با جمع دوستانش به سفر برود، اتفاقی طبیعی رخ داده اما اگر یک دختر این کار را انجام دهد ماجرا فرق می‌کند. اگر دختری در یک اتفاق موفق شود می‌گویند: او مرد است. مثل یک مرد قدرتمند و حرفه‌ای توانسته چنین کار بزرگی را انجام دهد. از طرفی هم برایشان تعجب‌برانگیز است که یک دختر یا زن توانسته کاری انجام دهد. از اتفاقات و نوع نگاه بسیار متفاوت جامعه به یک اتفاق که دو جنس متفاوت آن‌را رقم زدند که بگذریم می‌خواهم به دختران سرزمینم خداقوت بگویم. دخترانی که در برخی صحنه‌ها مردانه‌تر از هر مردی حضور داشتند و افتخارات بزرگی را برای جامعه خود رقم زدند.

مریم نقیان - اصفهان