اما اخیرا در کشور ما قوانینی در حال تصویب و اجراست که کمترین حقوق را برای مردم و بیشترین وظیفه را برای آنها به ارمغان آورده و باعث نارضایتی‌های بسیار شده؛ اما آیا این گزاره درست است؟! 
ممکن است در قوانین ما ایراداتی وجود داشته باشد که باید رفع شود ولی از چیز‌هایی نمی‌شود گذشت. این قوانین چیست؟! 
ما در کشوری زندگی می‌کنیم با بیشترین مقدار حساسیت‌های اجتماعی و دوگانگی‌های بسیار و این امر باعث شده هر قانونی که به تصویب و اجرا می‌رسد مخالفان و موافقان سرسختی داشته باشد که برای رساندن حرف‌شان از جان نیز می‌گذرند و این برای ما بسیار خطرناک است، چراکه قانون‌گذاران نمی‌توانند واقعا آن چیزی که درباره‌اش مطالعه کرده‌اند و به نتیجه رسیدند را اجرا کنند و همین امر باعث این شده که بی‌نظمی‌های موجود را گردن بی‌کفایتی بیندازیم. اما بیشترین اعتراض و بی‌نظمی از سمت خود ماست که چهارچوب مملکت را در نظر نمی‌گیریم و همه چیز را به‌هم می‌ریزیم.ما باید ابتدا به قانون و قانون‌گذار احترام بگذاریم و سپس نظرات خود را انتقال داده و نتیجه را بپذیریم. شلوغ‌کردن و دادوبیداد هرگز راه و چاره نبوده و نیست. ما دشمن هم نیستیم و دریک تیمیم.همه ما ظلم‌ستیز هستیم و در برابر ظلم سکوت نخواهیم کرد، اما دموکراسی زمانی تحقق پیدا می‌کند که ما نتیجه پیروز را بپذیریم. 

​​​​​​​پارسا شاددل - تهران