در پایان کتاب‌ها، دیگر نه خواننده انرژی دارد و نه شخصیت‌ها و نه حتی نویسنده‌ها برای همین همه آرام‌تر از همیشه هستند. این حس آرامش و سکوت در پایان زندگی نیز به وضوح قابل مشاهده است؛ جایی که همه‌چیز به آرامی به پایان می‌رسد و قلب دیگر تکاپو نمی‌کند و شش‌ها تصمیم می‌گیرند برای آخرین بار استراحتی طولانی و بی‌صدا را تجربه کنند. اما پایان سال‌ها همیشه با این پایان‌ها متفاوت است. در این زمان، همه چیز سریع‌تر می‌شود. آدم‌ها بیشتر از همیشه جنب و جوش دارند‌. بازار‌ها شلوغ و خیابان‌ها پر از ترافیک می‌شود و زندگی‌های روزمره به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد. همه به فکر این هستند که چطور این یک سال  را  گذرانده‌اند و چه تغییراتی در زندگی‌شان ایجاد شده است. سازمان‌ها و ادارات سعی می‌کنند همه چیز را وارسی کنند و همه چیز را به هم می‌ریزند. حتی خانه‌ها با خانه تکانی به اوج فعالیت خود می‌رسند. پایان سال به نوعی، یک دنیای خاص و متفاوت دارد. شاید برای شما هم این روز‌ها، زمانی است برای یادآوری روز‌هایی که به نظر بی‌معنی آمده‌اند یا ساعت‌هایی که احساس کرده‌ایم زندگی نمی‌کنیم. یا حتی یاد‌آوری تمام رویا‌ها و اهدافی که آنها را در قلب‌مان چال کرده و با آنها خداحافظی کردیم. نوجوانه هم مثل همه اجزای دیگر این کشور پر است از جنب و جوش روز‌های پایان سال ... از صفحه‌بندی‌های هفتگی گرفته تا نوشتن کنداکتور و تمام سلام‌ها و خداحافظی‌هایی که این روز‌ها می‌بیند. شاید نوجوانه هم بعد از فروردین ۱۴۰۴ دوباره برگردد به تمام روز‌های آرام خودش و منتظر بماند برای یک جنب و جوش دوباره... همه ما نوجوانه‌ای‌ها بر این باور هستیم که زندگی بدون جنب و جوش و نوجوانه بدون تغییر معنایی ندارد هر چند که این تغییر با درد باشد.