در این ایام، دل من نیز به شوق می‌آید.گویی هرروز،فرصتی است برای نو شدن ورهایی ازغبارروزمرگی‌ها.عطر گل‌های مست‌کننده در فضا پیچیده و روح را نوازش می‌کند. به یاد می‌آورم روزهای گذشته را؛ روزهایی که در سایه برف و سرما، امید به سبز شدن در دل‌های‌مان نشسته بود. حالا وقت آن است که با دلی پر از امید و آرزو به استقبال روزهای روشن‌تر برویم.دراین ماه، هرقدمی که برمی‌دارم، گویی روی پله‌های بهشت قدم می‌زنم. صدای پرندگان که با شوق آواز می‌خوانند، نویدبخش زندگی دوباره است. من نیز با آنها هم‌صدا می‌شوم و به آسمان پرواز می‌کنم. اسفند برای من همچون پلی است که به‌سوی آینده‌ای روشن و پر از رنگ‌های زندگی‌می‌برد. به یاد داشته باشیم که هر پایان، آغاز جدیدی است؛ پس بیایید با دلی شاد و نگاهی امیدوار، قدم در این مسیر بگذاریم و به استقبال بهار برویم.

عرفان حریری - تهران