محققان دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه کلن آلمان از اسکن‌های تصویربرداری مغزی MRI وتست‌های روان‌شناختی قبل وبعد از استفاده از موبایل استفاده کردند تا مشخص کنند این دستگاه دیجیتالی چه تأثیری بر الگوهای عصبی و فعالیت مغز دارد. در این تحقیق، 25 جوان 18 تا 30 ساله شرکت کردند. از آنها خواسته شد تا حد امکان استفاده از گوشی هوشمند خود را 72 ساعت محدود کنند: فقط ارتباطات ضروری و فعالیت‌های مرتبط با کار مجاز بود. محققان ارتباطی بین ترک استفاده از موبایل و سیستم‌های انتقال‌دهنده عصبی مرتبط با اعتیاد پیدا کردند.در اسکن‌های مغزی شرکت‌کنندگان (پس از 72ساعت استفاده حداقلی از موبایل) به آنها تصاویر مختلفی نشان داده شد‌؛ ازجمله تصاویری ازگوشی‌های هوشمند درحالت خاموش وروشن همچنین عکس‌های خنثی‌تری که موضوعاتی مانند قایق‌ها و گل‌ها را نشان می‌داد.هنگامی که به شرکت‌کنندگان تصاویر گوشی روشن نشان داده شد،تغییراتی در بخش‌هایی از مغز که به پردازش پاداش و هوس‌های غذایی مرتبط است مشاهده شد که از برخی جهات شبیه سیگنال‌های مغزی مرتبط با اعتیاد به مواد مخدر بود و نشان می‌داد موبایل‌ها می‌توانند مانند نیکوتین یا الکل اعتیادآور باشند.تغییرات مشاهده‌شده در مغز با سیستم‌های دوپامین و سروتونین نیز مرتبط است که ایده اعتیادآور‌بودن گوشی‌های هوشمندراتقویت می‌کند. این دوانتقال‌دهنده عصبی با چندین عملکرد مغز ازجمله کنترل خلق‌وخوی ما مرتبط هستند.براساس تست‌های‌روان‌شناختی،باوجوددسترسی محدودبه موبایل هیچ تغییری در خلق‌وخوی شرکت‌کنندگان یا احساس اشتیاق بیشتر به استفاده ازگوشی مشاهده نشد. البته برخی بهبود در خلق‌وخوی خود را گزارش کردند.