بر همین اساس هرهفته در این بخش باهمراهی نسیم احمدی، کارشناس حقوقی به بررسی اجمالی یک‌ موضوع ‌حقوقی مربوط به خانواده می‌پردازیم. 

یکی از پرسش‌هایی که گاهی در زندگی مشترک پیش می‌آید، این است که اگر مردی به دلایل پزشکی قادر به فرزندآوری نباشد، آیا همسر او می‌تواند به همین دلیل از دادگاه درخواست طلاق بدهد؟ پاسخ به این پرسش ساده نیست اما اگر بخواهیم به‌ زبان روشن و مستند به قانون صحبت کنیم، باید بگوییم که بله، این امکان وجود دارد، ولی تحت شرایطی خاص. 
در قانون، طلاق معمولا در اختیار مرد است اما ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی به زن اجازه می‌دهد که اگر ادامه زندگی برای او بسیار سخت و غیر قابل ‌تحمل باشد، بتواند با اثبات وجود شرایطی که به آن «عسر و حرج» گفته می‌شود از دادگاه بخواهد تا طلاقش را صادر کند. یکی از مصادیق عسر و حرج در نگاه فقهی و همچنین در بسیاری از پرونده‌های قضایی، نازایی مرد است. به‌ویژه زمانی که زن صراحتا اعلام کند که داشتن فرزند برایش موضوعی حیاتی و ضروری است و ادامه زندگی بدون آن برایش رنج‌آور است.البته اثبات نازایی مرد نیاز به نظر تخصصی دارد و معمولا دادگاه، زن را به پزشکی قانونی معرفی می‌کند تا نظر قطعی در این باره داده شود. اگر پزشکی قانونی تأیید کند که مرد به‌طور دائم نابارور است و درمانی هم برای او وجود ندارد، زن می‌تواند با استناد به این مسأله و اثبات این‌که این موضوع باعث رنج روحی و آسیب به کیفیت زندگی او شده، از دادگاه بخواهد که حکم طلاق صادر شود. 
با همه اینها، باید توجه داشت که اگرچه نازایی مرد می‌تواند دلیل مهمی برای طلاق باشد اما تصمیم نهایی با دادگاه است و قاضی براساس همه جوانب زندگی مشترک، میزان آسیب روحی زن و امکان ادامه زندگی، تصمیم می‌گیرد. برخی دادگاه‌ها در ابتدا سعی می‌کنند طرفین را به مشاوره، درمان و حتی پذیرش فرزندخوانده ترغیب کنند اما اگر زن بر طلاق پافشاری کند و شرایط هم مستند و موجه باشد، در نهایت حکم طلاق صادر خواهد شد.