همین مسأله نشان می‌دهد که انتقاد امروزمان به خودمان بسیار پیچیده و چندوجهی است؛ بنابراین با دقت ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید. کارگردان معروف جمله جالبی دارد: «آگاهی اول هر تغییری است. من امید دیگری نمی‌شناسم.» اگر پاراگراف بالا را به‌دقت مطالعه کرده باشید، یک کلیدواژه توجه شما را جلب‌می‌کند: بله، «آگاهی». این کلیدواژه اهمیتی غیر قابل توصیف دارد که کارگردان از آن به‌عنوان تنها امید برای تغییر یاد کرده است. نا‌آگاهی مردم در سالیان گذشته باعث بروز مشکلاتی فراوان در حوزه‌های مختلف شده که جبران خسارات وارده از ناآگاهی، سالیان سال به طول خواهد انجامید؛ به شکلی که گذشتگان و حتی نسل ما در حال ارتکاب اشتباهاتی هستند که نسل‌های آینده را از آرامش، رفاه، محیط زیست و منابع طبیعی بی‌بهره می‌سازد. اصلاح این امور آسان و در عین حال سخت‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنیم. اما اصلاح‌نکردن این امور، آینده‌ای تاریک و نابودی را برای نسل آینده نوید می‌دهد. آگاهی مهم‌ترین رکن پیشرفت یک جامعه است. اگر شما میلیاردها منبع را در اختیار مردم ناآگاه بگذارید، شاهد نابودی و اتلاف آن خواهید بود.همان‌طورکه میهن عزیز ما سرشار از منابع طبیعی وانسانی است،اما هرروز شاهد پسرفت و درجا زدن هستیم و با نابودی منابع تجدیدناپذیر روبه‌رو هستیم.
اما «ماهی را هر وقت از آب بگیریم تازه است»؛ فرصت برای اصلاح هست، فرصت برای بازگشت از اشتباهات گذشتگان هست، فقط باید بیدارشویم وبه مسیر توسعه برگردیم.اینها فقط شعار نیستند، بلکه راهکارهایی عملی برای کشورما هستند. ملت قهرمان‌پرور ایران! هنوز مجال برای اصلاح امور هست. تادیرنشده به مسیر برگردیم. فرصت طلایی‌مان آغاز شده؛ به قول سهراب سپهری: «رخت‌ها را بکنیم، آب در یک قدمی است».
و به رسم همیشه، به امید نشاط برای برادران و خواهران سرزمینم ایران.

پارسا شاددل - تهران