بنابراین برای اجرایی شدن این طرح به صورت همه‌جانبه و درسراسرکشور باید یک برنامه‌ریزی دقیق صورت پذیرد. چراکه این طرح اقدام بسیار مناسبی است اما در صورتی که درست انجام شود.  با استفاده از برنامه پزشک خانواده، گروهی از مردم به یک پزشک عمومی معرفی می‌شوند که مسئولیت درمان آنها را برعهده می‌گیرد. پزشک خانواده در صورت نیاز این افراد را به پزشکان متخصص ارجاع می‌دهد. این درحالی است که در کشورمان‌ حتی در دورترین روستاهای کشور و از سال‌های دور، مرسوم شده که افراد به محض بیمار شدن به دکترفوق‌تخصص مراجعه می‌کنندواین عادت راندارند که به پزشک عمومی مراجعه کنند اما اجرای طرح پزشک خانواده این مشکل را برطرف خواهد کرد.به هر حال نقش آموزش در این بین دو چندان می‌شود. باید در ابتدا برای خانواده‌ها فرهنگسازی شود. از طرفی بهتر است موسساتی برای تربیت پزشک خانواده تاسیس شود؛ چراکه هر پزشکی که از دانشگاه خارج می‌شود، نمی‌تواند به عنوان پزشک خانواده مشغول به کار شود. پزشک خانواده باید افراد متبحر و باتجربه‌ای باشند که بتوانند مسائل درمانی و بهداشتی هر قشر وهر سنی را مدیریت کنند. در راستای اجرای هرچه بهتر این طرح، نیاز به بودجه کافی است که باید در اختیار وزارت بهداشت قرار بگیرد تا بتواند این اقدامات را به‌خوبی انجام دهد اما در حال حاضر مجلس بودجه این وزارتخانه را کاهش داده است. به همین دلیل به نظر نمی‌رسد که وزارت بهداشت بتواند تمام استان‌های کشور ‌را زیر چتر خدمات پزشک خانواده ببرد.