در این میان، کمیته ناظر بر آتش‌بس نتوانسته از ادامه تجاوزات این رژیم جلوگیری کند. به‌همین دلیل شاهد حمله این رژیم به روستاهای واقع درنوارمرزی وانهدام خانه‌ها ومنازل مردم هستیم که مانع بازگشت آوارگان به خانه‌ها و روستاهای‌شان می‌شود و این به‌رغم تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک دولت لبنان است که به جایی نرسید.طبعا کشورهای ناظر بر قرارداد آتش‌بس باید برای جلوگیری از ادامه تجاوزات صهیونیست‌ها اقدام کنند؛ به‌ویژه این‌که مقاومت فعلا جلوگیری از این تجاوزات را به‌عهده دولت لبنان گذاشته است. در چنین شرایطی، مقاومت از نزدیک نظاره‌گر اوضاع است و آنچه که منافع مقاومت و مردم لبنان را تأمین خواهد کرد به آن دست خواهد زد. از طرفی، آنچه درباره خلع سلاح مقاومت گفته می‌شود در چارچوب ایجاد فشار روانی و جنگ روانی علیه مقاومت و طرفداران آن قرار دارد. طبعا مقاومت حاضر است استراتژی دفاعی را در چارچوب گفت‌وگوهای داخلی و به‌دور از هرگونه فشارهای خارجی مورد بحث و بررسی قرار دهد. اکنون بحث مخالفت با بازسازی خرابی‌های ناشی از تجاوزات رژیم صهیونیستی را به بحث خلع سلاح مقاومت پیوند می‌دهند که این موضوع، یک فشار روانی رسانه‌ای برای اعمال فشار علیه مقاومت محسوب می‌شود. البته مقاومت پیغام داده که خلع سلاح آن، محال است و نباید آن را به بحث بازسازی ربط داد.بحث استراتژی دفاعی بعد ازبازسازی خرابی‌ها وجلوگیری از ادامه تجاوزات صهیونیست‌ها قابل بررسی است ودرآن صورت می‌توان درباره نحوه استفاده ازسلاح مقاومت درچارچوب معادله طلایی ارتش‌- ملت و مقاومت صحبت کرد. در غیر‌ این‌صورت، خلع سلاح مقاومت مطابق آنچه رسانه‌های حامی صهیونیست‌ها و مدافع پروژه‌های آمریکایی مطرح می‌کنند، مطلقا از سوی مقاومت پذیرفتنی نیست.