رستاخیز از مؤلفه‌هایی است که با همه لطافت و سهولت، پیچیده و سخت است. داستان ماهی و دریاست. دریا گرچه ماهیان را دربرگرفته اما از دریافت و وصف آن ناتوان است.  باور داریم پس از مرگ به جهان برزخ می‌رویم که حدفاصل ما تا واقعه‌ای است که نامش رستاخیز نهاده‌شده. به روشنی نمی‌دانیم گذران ما در برزخ چگونه است و فقط آگاهیم که پس از مرگ برپایه محاسبه و سنجه اجمالی کارنامه‌مان گور ما یا حفره‌ای دوزخی می‌شود یا یکی از بستان‌سراهای بهشتی و تا رستاخیز در آن به سرخواهیم برد. تا این‌که ناگهان زمین و زمان به هم می‌پیچد ودر سازرستاخیز(صور) دمیده می‌شود و همه می‌میرند و در بردمیدن دوم دوباره زنده شده، وارد انجمن رستاخیز می‌شوند. این واقعه عظیم در همین زمین رخ خواهد داد. سرانجام به جهان نهایی یعنی قیامت_رستاخیزان وارد می‌شویم؛ جهانی که جاودان است. در این فرآیند با گذشتن از پل صراط و پشت سر گذاشتن مراحلی مانند میزان، سنجه کارنامه، گواهی دادن شاهدان، شمار، شفاعت و... در بازه‌ای بس دراز دامن به بهشت یا دوزخ جاودان درمی‌آییم.این چکیده‌ای بود که کمابیش درذهن همه ماهست و متاسفانه حتی در کتاب‌ها و بحث‌های تخصصی نیز چندان افزون‌تر و روشن‌تر به این مهم پرداخته نشده و چیز بیشتری گیرمان نمی‌آید.
این همه رخداد در ظرف زمان و مکان تعریف و نوید داده شده که این دو از ویژگی‌های همین دنیاست.  در این پژوهه از این نگاه خطی برمی‌گذریم و برای رسیدن به تحلیل و دریافتی واقعی‌تر به الگوی سه جهان مانند دایره‌های تودرتو نظر می‌دوزیم. جهان ناسوت یا دنیا دایره مرکزی و دایره میانی: برزخ و دایره بیرونی جهان آخرت یا رستاخیز است.برنامه انسان وظیفه‌مند این است که در زندگانی‌اش بکوشد این عوالم را یکی پس از دیگری درنوردد و به سوی رستاخیز شخصی خود حرکت کند. آیت‌ا...‌انصاری همدانی درباره کسانی که به یقظه یا ناگهان بیداری می‌رسیدند وسالک راه خدایعنی توحید می‌شدند، می‌فرمود: قیامتش برپا شد. در این روند حرکتی است که انسان در احسن تقویم آفریده شده به اسفل السافلین درمی‌آید تا با سعی و کوشایی به اعلا علیین فرابرود.در این راه می‌تواند از رهگذر غفلتش پست‌تر از حیوان شود یا با عبادتش از فرشتگان فراتر برود. با فراتر رفتن از این جهان در سایه کوشش و عبادت می‌تواند با همان واقعیات و ویژگی‌های برزخی در این جهان زیست کند که به اصطلاح می‌گویند: چشم برزخی‌اش باز شده!  علامه طباطبایی (‌ره) چه رسا گفته‌اند: آنچه از کرامات که خدا در قیامت به امت‌ها نوید داده در این دنیا برای اولیایش فراهم است.پس اولیا ازمقامات اهل‌بیت‌(‌ع) به نحو وراثت برخوردار می‌شوند...پس بدان که از مواهب و دهش‌های خدا به اولیایش سیر آنهاست در میان عوالمی که دراین جهان تا خود خدا قرار دارد. سپس با نقل داستان حارثه بن مالک بن نعمان انصاری دارد که به پیامبر از مشاهداتش گفت از عالم بالا و بهشت و دوزخ و شناخت اهالی آنجا... تا اینجا سخن از سیر و سلوک شخصی انسان تا ورودش به عرصه رستاخیز بود اما ما پیروان اسلام ناب محمدی باوری ‌داریم به عنوان قیامت کبری. ... 
ادامه ‌دارد