فوتبال با طعم حکومت نظامی
جام ملت‌های اروپا در حالی برگزار می‌شود که درگیری‌های شدید در حاشیه بازی‌ها میان تیم رژیم صهیونیستی با دیگر تیم‌های شرکت‌کننده ازجمله فرانسه و هلند شرایط حساس و نگران‌کننده‌ای را به وجود آورده و زنگ‌ها برای جلوگیری از خطر بیشتر در محیط‌های ورزشی، به‌صدا درآمده است.
این شرایط به‌قدری وخیم و نگران‌کننده است که هنگام هربازی،هزاران پلیس ضدشورش ورزشگاه‌ها را محاصره می‌کنند. اخیرا با انتشار اخبار حوادث و درگیری‌های شدید و خشونت‌آمیز بین طرفداران تیم اسرائیلی و فلسطین در هلند؛ مقامات امنیتی فرانسه تدابیر امنیتی شدیدی را به اجرا گذاشته‌اند و بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که این بازی‌ها باطعم حکومت نظامی درحال برگزاری است.بنابر گزارش‌های رسیده از سوی رسانه‌ها، نیروهای امنیتی اسرائیل نیز در مرکز فرماندهی استادیوم حضور پیدا کردند و اهتزاز پرچم فلسطین وپیام‌های سیاسی هم ممنوع شد. جالب آنجاست که این حکومت نظامی ورزشی با همراهی افسران امنیتی اسرائیل به اجرا درآمد و مقامات به تماشاگران اعلام کردند که اهتزاز پرچم فلسطین و پیام‌های سیاسی هم ممنوع شد.
تحریم ورزشگاه
از سوی دیگر بسیاری از تماشاگران باوجود این شرایط، تمایل چندانی به حضور در ورزشگاه نشان ندادند و برخی دیگر نیز در اعتراض به اقدامات رژیم صهیونیستی و هوداران تیم این رژیم، درورزشگاه حاضر نشدند اما در اعتراضات مردم در خیابان‌ها، یک مسأله بیش از هر چیز خود نمایی می‌کند و آن اعتراض تماشاگران به نسل‌کشی فلسطینیان و هو کردن سرود رژیم صهیونیستی بود.این حرکت که به‌عنوان نمادی از همبستگی با مردم فلسطین و غزه تعبیر شد، توجه جهانی را باردیگر به فجایع صورت‌گرفته در فلسطین و لبنان جلب کرد. حمایت‌های ورزشی از فلسطین و غزه در ماه‌های اخیر به‌شدت رو به رشد و آشکار بوده است، به‌طوری که بسیاری از ورزشکاران و تیم‌ها ازجمله محمد صلاح، نیمار و کریم بنزما، حمایت خود را از مردم فلسطین اعلام کرده‌اند.بسیاری از کارشناسان بر این باورند این اقدامات، علاوه‌بر جلب‌توجه به بحران‌ها، به ایجاد فشار بر سیاستمداران و نهادهای بین‌المللی برای اقدام در راستای صلح و آتش‌بس کمک کرده، به‌گونه‌ای که ورزش به ابزاری قدرتمند برای ابراز همبستگی و افزایش آگاهی جهانی تبدیل شده است.
وحشی‌گری صهیونیست‌ها در ورزش
توحش صهیونیست‌ها هیچ مرزی نمی‌شناسد و بازی فوتبال را هم به مکانی برای خشونت‌طلبی تبدیل کرده است. پس از این بازی‌ها وحشی‌گری صهیونیست‌ها به‌خوبی در میدان‌های ورزشی نیز هویدا شد؛ رفتار هواداران‌شان در حضور مکرون، هنگام بازی با تیم فوتبال فرانسه نیز ادامه داشت و بازی در جو متشنج ورزشگاه«استاد دو فرانس»پایان یافت.در فرانسه صهیونیست‌ها پیش از آغاز بازی با بالا رفتن از خانه‌های مردم، پرچم فلسطین نصب‌شده در پنجره خانه‌ها را پاره کرده و به آتش کشیدند. علاوه‌بر این، تصاویری از شعارهای اسلام‌هراسانه و نژادپرستانه آنها منتشر شده که در یکی از این فیلم‌ها صهیونیست‌ها شعار «عرب‌ها را بکشید» سر می‌دهند.اما نکته‌ای که بیش از پیش توجه تحلیلگران سیاسی را به خود جلب کرده، روش‌های مقامات کشورهای میزبان برای جمع کردن تبعات سیاسی این مخالفت‌ها و به‌دست آوردن دل رژیم صهیونیستی است. در طول بازی‌ها، مقامات سیاسی این کشورها ازجمله روسای جمهور فعلی و سابق در ورزشگاه حاضر شدند که این موضوع با انتقاد شدید برخی احزاب سیاسی و نمایندگان مجلس روبه‌رو شده است؛ چراکه طرفداران فوتبال در فرانسه و هلند، بارها اعلام کرده بودند دوست ندارند تیم فوتبال رژیم صهیونیستی را میزبانی کنند ولی دولت این دو کشور برخلاف نظر مردم از اسرائیل حمایت کرد.
تحریم بی‌سابقه
کارشناسان بر این باورند که حضور تنها ۱۳هزار تماشاگر در این بازی، نشان داد که فرانسوی‌ها اکثرا حامی فلسطین هستند و «تحریم بی‌سابقه بازی تیم ملی کشورشان از نفرت عمیق به اسرائیلی‌ها حکایت می‌کند».خشم فرانسوی‌ها از حضور هواداران تیم رژیم صهیونیستی تا آنجا بود که پیش از حضور این تیم، شورای امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به شهروندان خود هشدار داد که در مسابقه فوتبال میان فرانسه و اسرائیل در پاریس حضور نیابند.این تنش‌ها موجی از محکومیت یهودستیزی رادرمیان سیاسیون اروپایی وآمریکایی ایجادکرده است واین درحالی است که تصاویر منتشرشده ازاتفاقات پیش ازبازی،حکایت از اقدامات تحریک‌آمیز طرفداران مکابی تل‌آویو دارد.از این رو بسیاری از صاحبنظران مسائل بین‌الملل بر این باورند که پروژه رژیم صهیونیستی برای واژه یهودی سرگردان، اینک تبدیل به یهودستیزی در اروپا شده و این درحالی است که اکثر خشونت‌ها از ناحیه طرفداران این رژیم محقق شده است.اسرائیل این سیاست«ریاکارانه»رامدت‌هاست که دردستورکارداشته وپشت اصل یهودستیزی ازاصول صهیونیسم دفاع می‌کند. این جریان آنتی‌سیمیتیسم،یک‌سناریوی عملیاتی است که توسط جریان‌های مخفی یهودی درقرن۱۹در اروپا طراحی شد وبعد هم دربعضی ازکشورهای اسلامی ادامه پیداکرد.درحقیقت صهیونیست‌ها کسانی بودند که سوار برموج در مقاطع مختلف تاریخی، موفق شدند باچرخش‌هایی که بین سیاستمداران روزداشته‌اند، کار خود را پیش ببرند.
تحریم ورزشگاه
از سوی دیگر بسیاری از تماشاگران باوجود این شرایط، تمایل چندانی به حضور در ورزشگاه نشان ندادند و برخی دیگر نیز در اعتراض به اقدامات رژیم صهیونیستی و هوداران تیم این رژیم، درورزشگاه حاضر نشدند اما در اعتراضات مردم در خیابان‌ها، یک مسأله بیش از هر چیز خود نمایی می‌کند و آن اعتراض تماشاگران به نسل‌کشی فلسطینیان و هو کردن سرود رژیم صهیونیستی بود.این حرکت که به‌عنوان نمادی از همبستگی با مردم فلسطین و غزه تعبیر شد، توجه جهانی را باردیگر به فجایع صورت‌گرفته در فلسطین و لبنان جلب کرد. حمایت‌های ورزشی از فلسطین و غزه در ماه‌های اخیر به‌شدت رو به رشد و آشکار بوده است، به‌طوری که بسیاری از ورزشکاران و تیم‌ها ازجمله محمد صلاح، نیمار و کریم بنزما، حمایت خود را از مردم فلسطین اعلام کرده‌اند.بسیاری از کارشناسان بر این باورند این اقدامات، علاوه‌بر جلب‌توجه به بحران‌ها، به ایجاد فشار بر سیاستمداران و نهادهای بین‌المللی برای اقدام در راستای صلح و آتش‌بس کمک کرده، به‌گونه‌ای که ورزش به ابزاری قدرتمند برای ابراز همبستگی و افزایش آگاهی جهانی تبدیل شده است.
وحشی‌گری صهیونیست‌ها در ورزش
توحش صهیونیست‌ها هیچ مرزی نمی‌شناسد و بازی فوتبال را هم به مکانی برای خشونت‌طلبی تبدیل کرده است. پس از این بازی‌ها وحشی‌گری صهیونیست‌ها به‌خوبی در میدان‌های ورزشی نیز هویدا شد؛ رفتار هواداران‌شان در حضور مکرون، هنگام بازی با تیم فوتبال فرانسه نیز ادامه داشت و بازی در جو متشنج ورزشگاه«استاد دو فرانس»پایان یافت.در فرانسه صهیونیست‌ها پیش از آغاز بازی با بالا رفتن از خانه‌های مردم، پرچم فلسطین نصب‌شده در پنجره خانه‌ها را پاره کرده و به آتش کشیدند. علاوه‌بر این، تصاویری از شعارهای اسلام‌هراسانه و نژادپرستانه آنها منتشر شده که در یکی از این فیلم‌ها صهیونیست‌ها شعار «عرب‌ها را بکشید» سر می‌دهند.اما نکته‌ای که بیش از پیش توجه تحلیلگران سیاسی را به خود جلب کرده، روش‌های مقامات کشورهای میزبان برای جمع کردن تبعات سیاسی این مخالفت‌ها و به‌دست آوردن دل رژیم صهیونیستی است. در طول بازی‌ها، مقامات سیاسی این کشورها ازجمله روسای جمهور فعلی و سابق در ورزشگاه حاضر شدند که این موضوع با انتقاد شدید برخی احزاب سیاسی و نمایندگان مجلس روبه‌رو شده است؛ چراکه طرفداران فوتبال در فرانسه و هلند، بارها اعلام کرده بودند دوست ندارند تیم فوتبال رژیم صهیونیستی را میزبانی کنند ولی دولت این دو کشور برخلاف نظر مردم از اسرائیل حمایت کرد.
تحریم بی‌سابقه
کارشناسان بر این باورند که حضور تنها ۱۳هزار تماشاگر در این بازی، نشان داد که فرانسوی‌ها اکثرا حامی فلسطین هستند و «تحریم بی‌سابقه بازی تیم ملی کشورشان از نفرت عمیق به اسرائیلی‌ها حکایت می‌کند».خشم فرانسوی‌ها از حضور هواداران تیم رژیم صهیونیستی تا آنجا بود که پیش از حضور این تیم، شورای امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به شهروندان خود هشدار داد که در مسابقه فوتبال میان فرانسه و اسرائیل در پاریس حضور نیابند.این تنش‌ها موجی از محکومیت یهودستیزی رادرمیان سیاسیون اروپایی وآمریکایی ایجادکرده است واین درحالی است که تصاویر منتشرشده ازاتفاقات پیش ازبازی،حکایت از اقدامات تحریک‌آمیز طرفداران مکابی تل‌آویو دارد.از این رو بسیاری از صاحبنظران مسائل بین‌الملل بر این باورند که پروژه رژیم صهیونیستی برای واژه یهودی سرگردان، اینک تبدیل به یهودستیزی در اروپا شده و این درحالی است که اکثر خشونت‌ها از ناحیه طرفداران این رژیم محقق شده است.اسرائیل این سیاست«ریاکارانه»رامدت‌هاست که دردستورکارداشته وپشت اصل یهودستیزی ازاصول صهیونیسم دفاع می‌کند. این جریان آنتی‌سیمیتیسم،یک‌سناریوی عملیاتی است که توسط جریان‌های مخفی یهودی درقرن۱۹در اروپا طراحی شد وبعد هم دربعضی ازکشورهای اسلامی ادامه پیداکرد.درحقیقت صهیونیست‌ها کسانی بودند که سوار برموج در مقاطع مختلف تاریخی، موفق شدند باچرخش‌هایی که بین سیاستمداران روزداشته‌اند، کار خود را پیش ببرند.
